maandag 30 december 2013

A JAR OF HEARTS

Dit jaar was echt amazing. Het heeft altijd wel wat om terug te blikken op de leuke dingen die er zijn geweest, die ik heb gedaan  of heb meegemaakt. Één van de belangrijkste hoogtepunten was de zomervakantie, zowel Engeland als Frankrijk. Ik heb een hoop nieuwe mensen ontmoet. Ik ben blij met ze.

donderdag 26 december 2013

MERRY CHRISTMAS

Leuk die ingebeelde blogposts. Je bedenkt van te voren dat je met Kerst een knallende blog wilt schrijven. Dan is het Eerste Kerstdag en is er amper tijd geweest om iets te bedenken. Want ja, wat kun je met Kerst nou precies posten?

maandag 23 december 2013

DE DAGEN VOOR KERST

Eindelijk brak dat moment aan dat ik de deur open zwaaide en ik kon zeggen dat de kerstvakantie kon beginnen. Om nog eens een extra besef te krijgen van hoe vakantie ook alweer in elkaar steekt had ik een heerlijk rustig weekendje waarin ik kon uitslapen, relaxen en zwemmen. En ohja, ook nog op zoek gaan naar een kerstjurkje. Winkel in, winkel uit. Pashokje in, pashokje uit. Waarom waren er nou nergens leuke kerstjurkjes die ook nog eens goed zaten? 

Hoe moet dat nou? Kerst zonder kerstjurkje. Natuurlijk draait het niet om een kerstjurkje, dat zou wat zijn zeg, maar om nou in je dagelijkse kloffie tussen alle opgetutte familieleden te zitten is ook zo wat. Gelukkig werd ik gered door Miss Grutto, die mij haar kerstjurkje te leen gaf. Yeah.

En nu mag ik, als trouwe krantenbezorster, op pad om de mensen een goed nieuwjaar te wensen. Ik ben benieuwd!


dinsdag 17 december 2013

EEN KERSTKLOKJE MEER EN EEN HEEL ZWAAR LEVEN

Is dit een goedmakertje?
Het is alweer een tijdje terug dat ik geschreven heb. Mijn idee om wintertips te geven om 'je eigen zonneschijn te creëren' en winterdipjes weer bovenop te komen is ook een beetje in het water gevallen. Jullie zijn nu hoogst waarschijnlijk depressief geworden en hebben een heel zwaar leven. Sorry. Om het goed te maken zal ik straks als nog tips geven. Maar hoe komt het nou dat ik die tips niet eerder heb geschreven?


vrijdag 29 november 2013

DOEI HYVES, JE WAS LEUK

Eerst moesten we dealen met het verlies van MSN en nu moeten we vandaag ook nog afscheid nemen van Hyves. Ook al is de populariteit van Hyves enorm gedaald de afgelopen 2 jaar, het was een hele goeie tijd. Van krabbels tot tikken, van WieWatWaar's tot lid worden van de meest onzinnige opgerichte Hyves aller tijden. We waren fanatiek, heel erg fanatiek.


donderdag 28 november 2013

RIJDEN IN EEN WAGENTJE

Daar zat ik. Het was wel erg lang geleden dat ik op deze plek had gezeten. De laatste keer was toen ik bij mijn vader op schoot zat en ik heel voorzichtig mocht meesturen toen we de camping opreden. Nu zat ik zelf achter dat stuur. Helemaal alleen. Zonder schoot.
"Ik ben er klaar voor!" zei ik, met op mijn gezicht een brede glimlach. Ik zat al helemaal in de starthouding. "Ehm, je moet je gordel nog om?!" zei de stem naast me. Oja, oeps. Vergeten.

zondag 17 november 2013

CREATE YOUR OWN SUNSHINE

De grijze lucht, de kou, de regen. Het typische herfstweer heeft zich weer laten zien. Net als alle andere seizoenen heeft het wel wat om jezelf in de truien te verstoppen en te genieten van de frisse herfstlucht.


vrijdag 8 november 2013

SCHOOL SUCKS

Toetsen, leraren, schooldagen die veel te lang zijn (en té saai), ongeregelde zootjes als het gaat om 'hoe sluit ik de periode af' en noem maar op. En vandaag, vandaag hadden we weer heerlijk toetsen. Yep. School sucks en het klinkt vast herkenbaar.


zondag 3 november 2013

DE EEN-NA-LAATSTE MAAND


"Wow". Dacht ik toen ik wakker werd op 1 november. Het is alweer de een-na-laatste maand van dit jaar. Voordat ik verder ging denken had ik eerst een hele discussie met mezelf, omdat ik dacht dat 'een-na-laatste' geen normaal Nederlands was. Vroeger dacht ik namelijk dat je 'enalaatste' gewoon zo aan elkaar schreef. Maar gelukkig was deze discussie gauw ten einde: Ook al leek 'een-voor-laatste' nog wat meer logisch, 'een-na-laatste' was gewoon goed Nederlands.

November is de maand van het voorproeven van de sfeer van december, so, taste it!
XO Celleke Velleke

maandag 28 oktober 2013

DE TREINREIS

Met een grote tas op schoot, mobiel en OV binnen handbereik zit ik op een stoel ergens voorin de bus. Ik kijk door de ruiten en bestudeer iedere bushalte om te zien of het de bushalte is waar ik er uit moet. Voor mij zit een meisje met haar I-phone. Ze lacht en grinnikt hardop. Ik ben niet nieuwsgierig hoor, maar het moet toch wel echt heel grappig zijn als ze zo hardop in haar eentje zit te lachen. Naast mij aan de linkerkant zitten een oudere man en vrouw. Vol trots vertelt de man over de nieuwe kauwgom die voor uren en uren frisse adem zorgt. Op dat zelfde moment kauw ik op het kauwgompje wat ik na een kop hete thee en het racen naar de bushalte in m'n mond gepropt heb en intussen zijn smaak verloren is.

Na het uitstappen besef ik dat dat bestuderen van de bushokjes totaal nutteloos was: De plek waar ik heen moest was het doel van de buschauffeur om AL zijn reizigers te dumpen, namelijk het station. Ik liep met m'n tas naar een van de informatieborden op het station en zocht de trein die naar Utrecht Centraal zou gaan. Huh? De trein naar Utrecht rijdt niet? Werkzaamheden? Maar ho es even, hoe kom ik dán daar?
Alsof de vriendelijke vrouwenstem die door de speaker van het station galmde gedachten kon lezen werd er omgeroepen dat voor de reizigers naar Utrecht een andere trein was, die met een omweg mij daar zou dumpen. Ah, gelukkig. Met al m'n spulletjes wandelde ik daar, trots met OV in de hand, door het station, op weg naar de incheckpaaltjes.

Alsof het me allemaal extreem makkelijk gemaakt moest worden, want ja hoe vaak reis ik met de trein als dit de 3e keer alleen is, ging er natuurlijk een rood lichtje knipperen toen ik m'n OV-kaart lang het paaltje haalde. Na drie keer was het wel duidelijk dat het niet ging werken dat inchecken. Met al m'n bagage achter me aan slepend vloog ik naar de dichtstbijzijnde informatietent die ik tegenkwam. Een vriendelijke vrouw vertelde met haar breedste glimlach dat ik te weinig geld op m'n kaart had staan om te reizen met de trein. Ah, oké. En nu? Dan maar een ticket kopen.

Opnieuw vloog ik over het perron op zoek naar de juiste trein. Gelukkig kwam hij net aanrijden en kon ik gaan zitten. Toen ik een plekje in de trein had gevonden en m'n hele bagage-pakket had uitgestald, kreeg ik een berichtje binnen. Of ik even kon bellen. Ik keek om me heen en zag dat ik weer, net als altijd, de stilte coupé had uitgekozen. Hmm, dan maar even een andere plekje in de trein zoeken. Al wandelend met m'n bagage in de rijdende trein (ik slingerde van links naar rechts), bekeek ik de deur waar ik doorheen moest. Hoe zou deze deur in vredesnaam open gaan? Algauw, heel gauw dus, viel het kwartje en de deur schoof automatisch open. Ik kwam aan in het deel van de trein waar de deuren zaten. Twee vrouwen en man zaten er een tijdschrift, krant en berichtjes op hun mobiel te lezen. Aha, daar was de deur naar de volgende coupé, waar ik ongestoord kon bellen. Maar op het moment dat ik die deur wilde openen hoorde ik de man en vrouwen grinniken. Een beetje verward staarde ik door het raampje van de deur en besefte dat het helemaal geen deur was, maar een stuk waar het ene deel van de trein in verbinding stond met het andere. Alsof ik nooit in m'n hoofd had gehaald te doen alsof het een deur waar krabbelde ik op m'n hoofd en pakte met m'n andere hand m'n mobiel en deed of ik druk aan het whatsappen was. Beschamend. Wegwezen hier. 
Ik pakte m'n spullen weer op en liep weer naar de 'echte' deur. Ik stapte de stilte coupé weer binnen en wilde op het oude plekje gaan zitten tot ik opeens niet meer verder kon lopen. Een enorme sliert die aan mijn tas hing was tussen de deur blijven zitten... Opnieuw verschenen er glimlachjes op de gezichten om me heen.
Na mezelf los te hebben gewrongen tussen de deur, ging ik weer veilig op m'n oude plek zitten.

Ja, ik kwam ook nog veilig aan in Utrecht. Ik vond het leuk. Dingen die anders lopen en dan weer zo'n blog als dit veroorzaken. Heerlijk. :P



Liefs XX

woensdag 16 oktober 2013

WIJ DRAGEN ROZE OP WOENSDAG


Alsof ik er de avond van te voren diep over na had gedacht, werd ik vanochtend wakker in een totaal roze gekleurde pyjama. Toen ik met m'n griep-hoofd voor de spiegel stond, werd ik even bang dat ik dé nieuwe teletubbie zou zijn. Hmm. Veel verbetering in hoe ik me voelde was er niet in vergelijking met gisteren. Nog altijd waren mijn wangen voorzien van een rode gloed en voelde ik me even duf. Ik grinnikte. De kleuren roze van mijn broek en shirt waren beide totaal andere kleuren roze en paste helemaal niet bij elkaar. Erg modieus word ik er niet op als ik me niet lekker voel.


Dat mode-onbewuste teletubbie gedoe veranderde toen ik op internet de volgende quote vond. 
Stiekem was ik dus gewoon heel goed bezig.
XO

zondag 13 oktober 2013

DE TIJD VAN SPOOKIES EN LIJMBALLEN

Op een één of andere manier is het een bijzonder moment. Het moment dat je uitvindt dat je tijdens de uitleg van de juf, en het dus stil moet zijn, ook briefjes kunt schrijven naar elkaar. De adrenaline giert door je lijf als je het briefje voorzichtig over de tafel naar degene naast je schuift. Dan ineens roept de juf je naam door de klas. Je verstijft en voelt je wangen rood worden. Zo onopvallend mogelijk schuif je het briefje met je elleboog onder je taalboek en kijk je met je zoetste gezichtje naar de grote, alles zeggende ogen van de juf. Je voelt de ogen van je klasgenootjes om je heen in je rug prikken; "Zou ze het door hebben?" ...


Niet alleen briefjes schrijven, maar ook vliegtuigjes vouwen en propjes schieten is altijd een favoriete bezigheid gebleven op de basisschool. En alsof het op de middelbare school opnieuw werd uitgevonden ging het daar gewoon door met vliegtuigjes vouwen. Dit keer was de reis door het geschiedenis lokaal, waar de neus intussen was voorzien van een dikke klont Pritt-stift lijm zodat het vliegtuigje aan het smartboard zou blijven plakken. Nog leuker waren de ogen van de leraar die de klas rondschoten. Ondanks dat ik geen fanatieke vliegtuig en propjesschieter was verstopte ik me uit voorzorg maar achter m'n schooltas of boek. Want ja, het is  best verdacht als je niet meer kan stoppen met lachen...

Nee een fanatieke vliegtuigpropjesschieter was ik niet, maar op de basisschool vond ik het leuk om lijmballen te maken. Per ongeluk iets te veel lijm pakken tijdens het knutselen of gewoon tijdens de les een lijmflesje meesmokkelen. Ergens heb ik nog een lijmbal liggen uit groep 5, als herinnering. Ik betrap mezelf er nog wel eens op dat als ik lijmflesjes zie dat in zin krijg om weer lijmballen te maken, maar dat is ook zo wat. In diezelfde groep maakte ik met vriendinnen 'Spookies'. Ik voelde me helemaal stoer toen, want ja ik had dat zelf bedacht enzo. Om jullie te laten zien hoe die zelfbedachte Spookies er dan uit zien ben ik net achter m'n bureautje aan de slag gegaan. Dit is het resultaat:

Spooky

















Voor degenen die net zo enthousiast zijn geworden als ik, hier een 'do it yourself'. Je hebt alleen een vierkant blaadje, een schaar en wat stiften nodig:

Allereerst beginnen we met het diagonaal dubbel-
vouwen van het vierkanten blaadje. Je kunt
ook een gekleurd blad gebruiken.




















Leg het dubbelgevouwen blaadje op deze manier
voor je neer.


















Vouw het blad nogmaals dubbel.
Jep. En dan nog een keer....




















Wat je nu voor je hebt liggen is een klein 4x gevouwen driehoekje.
Ahwyeah, goed bezig!
















Knip nu aan de lange zijde aan beide kanten
de hoekjes weg. 



















Vouw de driehoek nu open. Je ziet dat het Spooky al aardig
begint te lijken.















Versieren maar! 


















Liefs!


woensdag 2 oktober 2013

KLAAR VOOR DE START!?


Ik zit nu al wel weer aardig in het riedeltje van het dagelijkse bestaan. Late stage- en schooldagen en alle andere dingen die intussen na een knallende zomervakantie weer 'gewoontjes' zijn geworden. Sommigen onder ons starten een nieuw schooljaar met allemaal veel belovende woorden: Geen onvoldoendes tot december - of voor het hele schooljaar natuurlijk -, braaf je huiswerk maken en steeds zorgen dat je alles in orde hebt, de agenda netjes houden, genoeg sporten en gezond eten. Maar bij de meesten is de agenda binnen een paar weken al voorzien van met pen doorgekrast huiswerk en na een paar maanden ligt de kaft er al bijna af. En helaas vliegt dan toch onverwacht die onvoldoende op je schoot (gelukkig nog niet mee te maken gehad dit schooljaar). Ook is de MacDonalds  alweer geplunderd en voor sporten blijkt minder tijd te zijn dat je gehoopt had. Maar het is wel goed om je schooljaar te starten met goede voornemens: Een goede start is het halve werk!

woensdag 25 september 2013

zondag 22 september 2013

DE VAL VAN DE BAL

Al een hele week had ik uitgekeken naar deze dag. We zouden een soort survivalmiddag hebben met wat vrienden van mij en van ver zouden ook wat vrienden komen. Een hoop gezelligheid dus; het zou een onvergetelijke (!) dag worden...

Ik lachte me suf toen ik daar boven op metershoge bal zat. Ik had mezelf opgeofferd om als eerste dat reuze ding op te klimmen, wat op zich ook al een hele onderneming was.  Ja lachen deed ik, tot ik voelde dat er tegen de reuze bal geduwd werd en ik de harde grond op me af zag komen. En toen die enorme klap op de grond...

Het moment brak aan dat ik tot tien ging tellen in mijn hoofd en mijn naam wel 20x herhaalde. Pfieuw. Alles doet het nog, dacht ik. Ik deed mijn ogen open en wilde me omdraaien om vervolgens op te staan. Tevergeefs, omdraaien werd een issue toen ik werd bedolven door een pijn die er voor zorgde dat ik verstijft op de grond bleef liggen. Om mij heen kwamen steeds meer mensen staan. Geschrokken. Wijzend. Pratend. Oordelend.  Ze vroegen hoe het ging, maar ik wist het zelf niet eens zo goed. Ging het eigenlijk wel met me?  Waarom kon ik me niet omdraaien? Waarom had ik zo verschrikkelijk veel pijn?
Een man met eerste hulp verstand kwam gehurkt bij mij zitten. Aan de andere kant werd mijn hand opgetild en tussen twee warme handen van iemand vastgehouden. Gelukkig, mijn vriendin is bij me. Ik wilde gaan zitten, maar het voelde onmogelijk. Alleen maar stil blijven liggen. Niet bewegen. Mijn vader kwam aangerend en bleef bij mij zitten. Voor ik het wist hoorde ik sirenes aankomen en werd ik overhandigd aan twee spierbundels van broeders. Ik hoorde gemompel over bekkens, ruggengraten en al die andere toestanden. Op dat moment werd ik toch wel een beetje bang.

En daar lig ik dan, op een brancard. Da's ook voor het eerst. Ik had het er nog over gehad met iemand van de week, dat ik nog nooit de binnenkant van een ambulance had gezien. Naast mij zit een broeder die me wel honderd vragen stelt. Zoveel, dat ik bijna m'n achternaam vergeet en mijn geboortedatum met mijn woonplaats verwar. Mijn vriendin zit naast me en maakt grapjes. Gelukkig is het ergste uitgesloten: Er zijn geen heftige breuken. Als er iets is, dan is het een scheurtje in m'n botten of een spier.

Maar wat is er nou precies allemaal gebeurd? Ik zat boven op die reuze bal. Man, hoe hoog was dat ding wel niet? 2 meter? Wat ik wel weet is dat ik er niet lang op zat. Voor ik het wist lag ik op de grond.
De pijn in m'n rug is echt bizar. Ondanks dat, heb ik drie keer de vraag afgewezen voor een infuus in mijn arm. Naalden? No way! Intussen ben ik het ziekenhuis ingereden en zit ik op een vreselijke manier  in een ziekenhuisrolstoel. Het is werkelijk afschuwelijk. Er komt een vrouw aangelopen die voor de vierde keer vraagt of ik niet liever aan het infuus ga, want ze weten niet wat ze gaan doen met me, en even later komt ze terug met een handvol pijnstillers.

"Wil je wat te drinken?" vraagt een vriendelijke stem. Ik hoor mijn vader en vriendin antwoorden en ik mompel een voorzichtige: "Ja, ik lust ook wel". Ik wil mijn hand uitsteken, maar sta stomverbaasd als de mevrouw in haar witte ziekenhuisjasje opeens de opmerking maakt: "Sorry, maar jij mag niet. Ze weten nog niet wat er met je is."

Zo af en toe wordt er een ziekenhuisbed inclusief patiënt langs mijn rolstoel gereden. Ik krijg er de rillingen van. Ik heb zo'n hekel aan ziekenhuizen, zo'n verschrikkelijke hekel. Mijn pa leest het AD en gluurt af en toe over zijn krant om te vragen hoe ik me voel. In die tussentijd leest hij de meest on-interessante krantenartikels voor. Ik ben echt blij dat zij hier zijn. Maar hoe zit dat met de rest? Ze waren speciaal hier heen gekomen en nu zit ik in een dom ziekenhuis. Ik wil ze graag bellen, maar ik voel me behoorlijk sloom. Hm, dan straks maar.

Omdat het gigantisch lang duurt in het ziekenhuis besluiten we een stukje te gaan rijden met de rolstoel. Ik moet echt even naar buiten, ik word nu al gek van die mannetjes in witte jassen en die eeuwige witte muren. Het moment dat ik daar door de gangen rijdt, langs de wachtkamers waar iedereen ons na staart frustreert me wel een beetje. Zou ik nu voor altijd in een rolstoel moeten? 

Toen kwam er echt zo'n momentje wat alleen ons kan overkomen. De deur naar buiten zit dicht, er moet een tag langs gehaald worden. Er is wel een andere deur open aan de andere kant, dus we moeten weer helemaal terug. Door de wachtkamer, waar iedereen ons opnieuw nastaart. Het is gek ook, ik zit in een rolstoel, met een oude versleten broek met op de meest merkwaardige plekken gaten en een oeroud t-shirt. Even schiet ik in de lach en het is net of alle mensen geschrokken zijn dat 'dat meisje in de rolstoel ook in de lach kan schieten'. Tot mijn vriendin vergat dat over een drempel heenrijden niet zo'n heel geweldig plan was...

Na de hele middag, plus begin avond in het ziekenhuis te hebben gelegen mocht ik eindelijk naar huis toe. De arts was er van overtuigd dat het goed zou komen, maar dat het nog wel eens heel lang zou kunnen gaan duren. Hoe ik de auto in en uit ben gegaan zal ik maar niet omschrijven en al helemaal niet hoe ik van de auto op de bank thuis ben aangekomen. Dat was meer dan afschuwelijk. Mijn moeder heeft toen hamburgers gemaakt en niet veel later kwamen mijn vrienden langs. Ik was enorm blij om ze te zien, ondanks hoe debiel ik er bij lag op de bang.
Het zou een hele lange tijd worden, dat ik op die plek zou liggen. En dat werd het ook. Ik moest overal bij geholpen worden en ik heb regelmatig gedacht dat ik nooit meer normaal zou kunnen lopen, zwemmen, fietsen of skiën. Dat was best beangstigend.

Er zijn een hoop mensen langs geweest in die periode. Ik heb veel mooie kaartjes en brieven gehad, soms ook van mensen waar ik het nooit van verwacht had. Na een aantal weken kon ik eindelijk weer rechtop zitten, maar hield dit niet heel lang vol. Beetje bij beetje knapte ik op en wat was ik blij toen ik voor het eerst een rondje gelopen had om het huis. Daarna was ik helemaal op en moest ik weer een hele dag bijtanken. Intussen was er ook een rolstoel in huis en zo kon ik gelukkig vaker naar buiten toe, al had mijn wiel wel een afwijking naar links haha. Na bijna een maand ging ik proberen te zwemmen. Ik werd opgehaald en kon eindelijk weer het water in. Het ging wat ongemakkelijk, maar wat was dat heerlijk.




Vandaag is het precies een jaar geleden dat dit gebeurde. Ik kan intussen dankbaar zeggen dat ik alles weer kan waar ik al die tijd zo bang voor was niet meer te kunnen.
Al mijn dank voor de mensen die hulp hebben geboden in die periode, love you guys.



maandag 16 september 2013

CHANGES IN LIFE - DISCOVERING AND MOTIVATING


Op onderzoek uitgaan. Het klinkt als een ontdekkingsreis van een peuter door zijn eigen achtertuin. Alle hoeken en gaten worden bekeken en ieder steentje, blaadje en bloemetje wordt hardhandig in de kleine kinderklauwtjes fijn geperst. Vol trots strompelt het naar zijn moeder met een glimlach waar het gegeten zand intussen een snor heeft gevormd op zijn gezicht. 

zondag 1 september 2013

GOODBYE, DEAR SUMMER


Voor je het weet is het weer voorbij. Die zomervakantie waar je maanden naar uitkijkt, tot hij aanbreekt en weer vliegensvlug afgelopen is. 
In een van mijn vorige post's 'Hello Summer' heb ik geschreven dat iedere zomer zijn eigen verhaal heeft. Zo ook deze. En deze zomer, deze zomer heeft een heel mooi verhaal...

zaterdag 17 augustus 2013

LEKKER SPORTIEF

Het is heerlijk koel op het moment dat we de warme 36,5 graden verlaten en de enorme sportwinkel binnenstappen. Verbijsterd van de grootte van de winkel loop ik langs de campingtentjes en slaapzakken die keurig op merk, prijs en warmte naast elkaar aan muur hangen. Ieder pad in de winkel heeft zijn eigen sport.

Eerst de fitness, dan de andere sportschoolkleertjes en dan een groot rek met allemaal verschillende soorten skeelers, skateboards, steps en streetsurftoestanden. Giechelend blijf ik aan het begin van het pad staan waar ik overzicht heb over een groot deel van de winkel. Allemaal stoere jongens van een jaar of 19/20 staan daar de steps. skeelers en waveboards uit te proberen. Even droom ik weg. Dat zou toch wat zijn. Als iedereen dat gewoon weer lekker ging doen, net als vroeger, hele dagen buiten skaten en boarden. No shame. Natuurlijk zijn er genoeg meiden die gaan skeeleren, genoeg jongens die skateboarden. Maar het zou nog enthousiaster kunnen. Als je nu als 17-jarige op een waveboard door het dorp racet word je aangekeken of je wel helemaal lekker bent. Een paar jaar geleden, in mijn bruggertijd was dat al helemaal erg. Skeeleren? Zoooo basisschool. Not done.

Lang geleden vroeg ik mezelf af of ik het niet leuk zou vinden om te gaan skateboarden. Ja, leuk vind ik het zeker, maar ik zag mezelf al languit liggen op grond met schrammen en blauwe plekken (ALWEER EEN BLAUWE PLEK). Skeeleren gaat prima trouwens, dat doe ik regelmatig. Toen ik toch stiekem het skateboard van mijn broertje uit de schuur toverde voor de vakantie, bewees ik mezelf maar weer eens dat het misschien toch een beter idee was om het bij skeeleren te houden...

Het volgende pad was ingericht voor hardlopers. De hardloopkriebels vlogen om mijn oren. Een prachtpaar schoenen stond daar te glimmen op het rek. Begin dit jaar had ik met mezelf afgesproken zodra het lekker weer zou worden te gaan hardlopen. Leuk bedacht. In totaal maar 3x waar gemaakt, waarvan 2x serieus was.

Ik loop het pad uit, naar een open plek waar allemaal fitness apparaten staan. Voor ik het weet ben ik beland in het pad met allemaal verschillende soorten ballen. Basketballen, voetballen, volleyballen, tennisballen, handballen en rugbyballen (zijn dat eigenlijk wel ballen?). Het blijft altijd aantrekkelijk om even een basketbal te pakken en even lekker te stuiteren. Het doet me denken aan de paar keer dat ik basketbalde tijdens de gymlessen op school. Van basketballen werd ik fanatiek, ik vond het best leuk om te doen. Dat waren de weinige keren na een gymles dat ik dan ook echt het gevoel had dat we wat gedaan hadden. Nee hoor, grapje. We waren altijd erg sportief.

Veel sporten verder, kwam ik bij de vishengels. Klein geheimpje: Ik heb vroeger gevist. Ik had een eigen hengel, viskistje, stoeltje en ging iedere zaterdag met mijn vader vissen. Best wel grappig dat ik daar dan aan de waterkant vol spanning zat te wachten tot de dobber dan eindelijk onder ging. Jaja, ik heb aardig wat visjes aan de haak geslagen als 9-jarige.

Het laatste pad waar ik ben geweest, want er was nog wel meer, was het tennispad. Ik pakte een mooi tennisracket van het rek en zocht een mooie tennisbal uit. Hooghouden ging prima. Even zag ik mezelf op een tennisbaan staan, omsingeld door juichend publiek, knappe ballenjongens aan de zijkant van de lijn en tegenover me de bloeddorstige vijand waar ik tegen moest strijden. Eén harde smash en ik won. In het prachtige tennisoutfitje verwelkomde ik het applaus. Genoeg gedroomd. Ik kan niet tennissen. Of ik moet verborgen talenten hebben. Verborgen.

Als ik dan toch allemaal geheimen aan het vertellen ben, kan ik vast ook wel meteen vertellen dat ik lang geleden op Jeux des Boules heb gezeten. Daar was ik dan wel weer echt heel goed in. Niks 'dat is voor ouwe Franse bejaarden'. Ik was kei-kei-kei goed. Maarja, ik ben het verleerd. Denk ik.

Na deze sportieve blog heb ik me voorgenomen om na de vakantie maar weer eens sportief te gaan doen. En ik ga nooit meer smoesjes bedenken.
Maar, eerst nog even genieten van de BQQ's en etentjes ;-)

Liefss XX



zondag 7 juli 2013

HELLO SUMMER


Het is zover, het feest kan beginnen: de langverwachte zomervakantie is aangebroken. Er staan een hoop leuke dingen op het programma deze vakantie, maar ik ga ook vast een hoop ongeplande dingen doen. Gewoon omdat het kan. 

vrijdag 21 juni 2013

GEEF MIJ MAAR THEE

Ik staar naar het knopje helemaal aan de rechterkant van het automaat. Al tien minuten sta ik met dat kopje in m'n handen. Lichtblauw met stipjes. In die tien minuten heb ik het kopje al 4x weer in de kast gezet en weer terug gepakt. Ik begrijp er niks meer van. Waarom verlang ik naar de geur van chocolademelk, terwijl het 'zomer' is?

woensdag 5 juni 2013

DOORREIZEN MET DE VERVANGER

De laatste dagen met jou zijn aangebroken. Je bent jaren aan mijn zij geweest en je hebt mij altijd trouw overal gebracht waar ik heen wilde. Bijna zes jaar lang hebben wij lief en leed gedeeld en je stond altijd voor me klaar. Als je op het punt stond om in elkaar te storten ging je zelfs door. Je was dol op het circus en deed altijd graag alles na. De dierentuin inspireerde jou op de weg waar je ging, en daarmee inspireerde je mij ook weer. Morgen is het zover: Ik ga afscheid van je nemen makker!

Intussen staat er een vervanger op je te wachten. Nieuw, elegant maar een tikje stoerder dan jij. Ergens ga ik je wel een beetje missen, want je was een fantastisch ding. Vanaf morgen rijd ik op een andere fiets en ga ik jou vaarwel zeggen. Op die andere fiets, gaat mijn reis verder...

zondag 2 juni 2013

AUGURKENLIEFDE


Ja. Een beetje vreemd is het wel, maar ik ben dus echt verzot op augurken. Maar dan denk je, augurken-'liefde'? Ja, het is echt liefde, want voor een augurk mag je me dus echt wakker maken. Vooral van die hele grote. MMMMMM. Maar liefde kent natuurlijk altijd een begin, zo ook bij deze liefde. Het begon allemaal vroeger, toen ik nog klein was...

dinsdag 21 mei 2013

EEN VERFRISSENDE LENTE

De titel van deze post zegt het al. Frisse lente. Heel af en toe (met nadruk op 'HEEL af en toe'), komt het zonnetje even tevoorschijn. Dan vliegen alle 'naar de zon snakkende mensjes' uit hun huizen en gaan van het weer genieten .Maar helaas zijn het de regendruppels en de donkere wolken die zich het meest laten zien dit voorjaar. Maar wees niet getreurd, het is al bijna eind mei en laten we goede hoop hebben voor de zomermaanden!

En om me een beetje op die zomermaanden voor te bereiden ga ik altijd op zoek naar leuke kleding.
Hieronder een paar leuke inspiraties om de zomerkriebels op te vangen:




En omdat het deze lente zo fris is, hopen we natuurlijk extra op een warme zomer. We kunnen er strakjes helemaal tegenaan!

Summer, come quickly!

zondag 12 mei 2013

TAKE IT EASY!



Voor alle studerende examen nerds is het bijna zo ver: morgen starten de eerste examens. Nu is het klaar met deze mooie smoesjes en moet er echt even goeie cijfers worden neergezet want eigenlijk wil iedereen met voldoendes slagen.


Maar als het goed is hebben jullie allemaal heel hard geleerd en zijn de voldoendes straks de overwinnaars. Maar die examens moeten natuurlijk nog wel gemaakt worden en dat geeft, ja dat geeft het zeker, toch wel stress.

Daarom hier een paar tips waarmee jullie morgen relaxed aan jullie examens kunnen starten:

vrijdag 3 mei 2013

EXAMENGEUR IN EEN TOMAAT

Daar loop ik dan in m'n apenpakkie. Een jaar geleden startte mijn carrière hier. Mijn carrière naast al die andere carrières (haha). Het moment waar je jarenlang naartoe werkte was aangebroken. 

maandag 8 april 2013

VERDOVING EN EEN GAMEBOY

Nu komt alles weer naar boven. Al die herinneringen. En ik maar denken dat ik het mij nog nooit was gebeurd. Nou, het is me wel degelijk eerder overkomen. Het zweet breekt me uit en terwijl ik mijn hand bijna blauw knijp, lig ik daar. Ik herken het gevoel, wat ervoor komt en wat erna gaat komen. Ik weet alles weer. Het lijkt alsof alles in het slow motion gebeurd als ik naar de wit getinte hand kijk die overal heen beweegt.

vrijdag 22 maart 2013

CHANGES IN LIFE - OP WEG NAAR HET VOLGENDE LEVEL


Verandering. We hebben er allemaal mee te maken. Dingen die je niet kan stoppen omdat ze je domweg gewoon overkomen. Sommige veranderingen zijn tijdelijk, andere veranderingen zijn er voor gewenning en voor zover mogelijk nog te overzien. Maar er zijn veranderingen die je niet meer terug kunt draaien, en dan komt dat gevoel... Wat nu?

donderdag 14 maart 2013

VERDWAALD OP HET STRAND

Het kan zijn dat je wel eens verdwaald bent. Heel menselijk: we zijn allemaal wel eens de weg kwijt. De laatste keer dat ik verdwaald was, was in de zomer...

zondag 3 maart 2013

BALKONGELUK VS. GRIEP



Weer trek ik mijn dikke winterjas aan en schuif mijn snowboots aan mijn koude, met skisokken versierde voeten. Nadat ik een hele dag mijn bed te vriend heb gehouden en verder alleen een stoombak met menthol, zakdoekjes en een glas water heb gezien, besloot ik toch even de frisse buitenlucht op te snuiven (voor zover dat mogelijk was) op het balkon van de feriënwohnung. 


zondag 10 februari 2013

PEPER OP JE TONG

Aai. Wat een gevoel. Je eet een heerlijk toastje met overheerlijke Filet American. De krak als je een hap neemt, de kruimels die over je schoot rollen en de smaak die je hart een vreugdesprongetje laat doen. Maar dan. Dan komt het moment dat dat ene peperkorreltje op je tong blijft liggen en in je keel blijft hangen...
Je zintuigen staan op scherp. Je kucht en kucht, maar het heeft geen enkel nut meer. Intussen zijn de impulsen naar je hersenen verzonden en besef je het: Er zit peper in mijn keel.

Iedereen kijkt naar je. Je ziet de brandende vraag in hun ogen: "Gaat het wel?!" Terwijl jij door blijft hoesten, en je ogen intussen rood en bedekt met pepertraantjes zijn ga je op zoek naar het eerste beste glas drinken dat je tegenkomt. Na een paar flinke slokken is de peper weg en zet je trots het glas weer neer.

Hmm.. Deze blog is natuurlijk, ondanks de herkenbaarheid, niet heel fantastisch interessant. Maar toch, het verhaal brandde me op de tong.

dinsdag 29 januari 2013

25 DINGEN DIE JE NOG NIET WEET OVER...MIJ!


Jullie hebben er vast wel van gehoord, de nieuwe verzamelactie bij de C1000: Je weet nu. Mini-boekjes over allerlei verschillende onderwerpen die de trouwe verzamelaars kunnen sparen. Dingen die je nog niet wist over geld, treinen, dromen, prinsessen, ruimtevaart, mode en nog 39 andere onderwerpen. Als ik eerlijk moet zijn vind ik dit, ondanks dat ik niet bepaald fanatiek verzamelaar ben, wel een hele leuke actie! Omdat ik op deze blog nog niet zoveel heb verteld over mezelf, leek het me een goed plan om mijn eigen 'Je weet nu' boekje te omschrijven.


dinsdag 15 januari 2013

WINTER WONDERLAND

En zoals de weerman ons al had laten hopen is de sneeuwwens waarheid geworden: Er ligt een betoverend laagje witte sneeuw over het land met als gevolg een hoop mensen die buiten aan het genieten zijn. Als het sneeuwt lijkt het net of  er blikken met enthousiaste kindjes, papa's, mama's, opa's en oma's worden opengetrokken. En sleetjes niet te vergeten. Voor veel mensen fun, maar ook voor veel mensen een verschrikking: 1000 kilometer file, een record hier in Nederland.

dinsdag 8 januari 2013

A NEW START IN A NEW YEAR

En dan, voor je het weet, is het moment van 'een nieuw jaar beginnen' aangebroken. Nieuw jaar, nieuwe kansen en voor de meeste, om mee te doen met de rest van de wereld, ook nog goede voornemens. En oké, ik ben wel een beetje laat met het schrijven van de blog, want er is alweer een week voorbij in 2012. Maar vooruit, ik vergeef het mezelf.

Aanbevolen post

CITROENLOTION MET EEN VLEUGJE MUGGENHAAT

Als het nieuwe schooljaar begint, broeit mijn gedachten van goeie voornemens en initiatieven. Een soort oud en nieuw voor het komende s...