RIJDEN IN EEN WAGENTJE

Daar zat ik. Het was wel erg lang geleden dat ik op deze plek had gezeten. De laatste keer was toen ik bij mijn vader op schoot zat en ik heel voorzichtig mocht meesturen toen we de camping opreden. Nu zat ik zelf achter dat stuur. Helemaal alleen. Zonder schoot.
"Ik ben er klaar voor!" zei ik, met op mijn gezicht een brede glimlach. Ik zat al helemaal in de starthouding. "Ehm, je moet je gordel nog om?!" zei de stem naast me. Oja, oeps. Vergeten.



Het is eigenlijk een soort kinderdroom die uitkomt. Dat je gewoon in een auto zit en zelf die auto bestuurd. De dagen vóór deze eerste rijles zag ik mezelf al op bumpers botsen, stoepranden aanranden en op het dak  halve bomen meesleuren. Want ja, laatst reed ik op de fiets al bijna een zijspiegel van een auto af, laat staan dat ik die auto zelf ben. Of nouja, niet een auto ben natuurlijk, want ik ben geen stoere BMW.
Gelukkig geen van alle bovenstaande ongelukjes meegemaakt. Oké, wel dat ik bijna tegen een lantarenpaal reed. Ik was iets te enthousiast over de stuurtechnieken die me zo goed afgingen. Maar ach, bijna is nog niet helemaal.

Ik moest wel even grinniken toen er opeens allemaal bouwvakkers mijn elegante moves bewonderden die ik maakte met de auto. Even vriendelijk glimlachen en knikken. Ik reed een smalle weg in en dacht even dat ik aan het eind van de weg een Mac Donalds paal zag. Maar helaas, als het een Mac Donalds paal was geweest, bestond de ´M´ nu uit twee horizontale balkjes. En die paal, die kende ik ergens van...

Het werd alleen nog maar leuker toen ik in mijn 'achteruitkijkspiegel' een klein wit autootje zag met daarin een vrouw die ongelofelijk sago zat te gebaren dat ik door moest rijden. Ik moest zo hard lachen, dat het humeur van de vrouw er niet beter op werd. Geniaal.

Mijn eerste rijles was geslaagd. Ik kijk nu al uit naar de volgende keer. Nu besef ik echt dat ik niet kan wachten tot ik mijn rijbewijs heb, ook al gaat het nog heul lang duren.

Liefs XO