Ik ben eerlijk als ik zeg dat ik serieus nog aftel voor mijn verjaardag. Precies een maand van de voren vier ik mijn niet-verjaardag en trakteer ik mezelf op een broodje. Ik heb soms medelijden met de vrienden die steeds opnieuw moeten aanhoren dat ik bijna jarig ben! Maar ik ben ook heel eerlijk als ik zeg dat ik dat doe om juist dat verjaardagsgevoel levend te houden. Want wie wil er nou jarig zijn zonder zich jarig te voelen? Misschien heb je dat wel, dat kan. Misschien ben je niet zo dol op die kleffe zoentjes, of continu 'dankjewel' zeggen als je wordt gefeliciteerd. Of misschien wil je je wel jarig voelen, maar is het er gewoon niet. Ik kan het me voorstellen, echt waar, maar het is juist zo leuk als je op je verjaardag je nét zo jarig voelt als jaren terug toen je als dondersteen van de bank naar de deur vloog om te kijken of de visite er al was.
En nee. Dat doe ik nu niet meer, hoor. Ha ha.
Vandaag vier ik mijn oudejaarsdag. In de zin van; 'zij maakt ook echt overal een feestdag van', haha. Morgen word ik 18. Redelijk volwassen, zoals ze dat mooi weten te zeggen. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik als klein meisje naar school huppelde en er bij een huis in de straat een heel groot bord aan de deur hing waar '18' op stond. "Sjonge, dan ben je ook oud. Dan ben je gewoon een groot mens", dacht ik. Ja, het is wat sneller gegaan dan ik dacht. Of ik een oud, groot mens ben, durf ik niet met zekerheid te zeggen. Wat ik wel weet, is dat 18 jaar worden wel een kinderdroom is geweest. Onbewust.
Vanavond om 23:59 uur sta ik gewapend klaar, in het oranje, om mijn kinderdroom waar te maken. En met een beetje geluk juicht iedereen in het stadion mee om het te vieren!
