VRIJDAG(ON)GELUK (9)

Het is de hele week al raak. Alle kleine dingetjes die mis kunnen gaan gaan mis. Ik stoot m'n teen 100 keer, voel me een dweil, vergeet huiswerkopdrachten die toevallig niet in m'n agenda stonden, geluid gaat stuk op mobiel, slaap daardoor door mijn wekker heen, kom vervolgens te laat en ik ben totaal nutteloos op de plekken waar ik kom. Toen ik donderdagavond naar bed ging dacht ik: Zou ik morgen meer geluk hebben?

Toen ik 's ochtends wakker werd dacht ik het eventjes. Ik haalde mijn fiets uit de schuur en stapte op mijn fiets. Gevoelsmatig kon de dag beter, maar goed, we waren de dag pas net begonnen. Toen ik de poort uit fietste bleef m'n oortje van m'n Ipod haken achter het stuur. Ik dacht dat ik het goed kon oplossen, tot ik de macht over het stuur verloor en mega hard tegen een hek aan reed. Met meer dan vijf toeschouwers die op de bus stonden te wachten, die hun hand voor hun mond sloegen.

Het is dat het nog schemerig was, anders had ik mijn rode hoofd niet kunnen verbergen. Ik kwam er ook nog eens achter dat ik de verkeerde jas aan had getrokken: de capuchon van mijn vest vormde een reuze bobbel op mijn rug en de jas was veel te warm. Bezweten kwam ik aan op mijn stage. De dag kon beginnen.

Helaas had ik daar ook niet veel geluk. We gingen kruidnootjes bakken. Samen met een leerling ging ik het deeg maken. Makkelijker kan niet: we hoefden alleen maar water toe te voegen. Terwijl de leerling een prachtbal deeg aan het kneden was, ontdekte ik dat ik bij mijn stuk teveel water had gedaan. Conclusie: een papperige toestand die aan je handen bleef kleven. Hij moest lachen. "Juf, ik denk dat u vandaag een ongeluksdag heeft!"

Een ongeluksdag. Een ongeluksweek. Ik kreeg een oven tot mijn verantwoording. Twee dames mochten met de juf meekijken tot het vijf voor 12 was, dan zouden de kruidnootjes klaar zijn. Zes voor 12 besloot ik ze er vast uit te halen. De gezichtjes die eerst betoverd waren met een glimlach, trokken wit weg. "Juf, ze zijn allemaal aangebrand!"

Weekend? Waar blijf je?! Ik kon wel op m'n knieën vallen om te smeken. Met m'n tong op m'n knieën strompelde ik naar buiten, toen ik ein-de-lijk klaar was. Het zakje chips wat ik had om mijn ongeluk weg te eten scheurde helemaal verkeerd open waar door het niet meer dicht kon. Ja hoor, dat kan er ook nog wel bij ;)

's Avonds leek alles ineens te veranderen. Toen ik werd opgehaald met de auto, draaiden we de muziek op volume 'ik-hoor-je-niet'. Ondanks het geluid wat overleden is op mijn telefoon, zijn we in één keer goed gereden en kwamen we heelhuids aan op de bestemming. Het avondje is, op twee keer het stoten van m'n knie na, zonder ongeluk en pech geëindigd. Én het was ook nog eens heel gezellig!

Wat een geluk.

VRIJDAGGELUK (DEEL 8)

De zon schijnt. De winterkou blaast je oren er bijna vanaf. Deze vrijdag is er niet veel bijzonders gebeurd, maar het weer was echt een pluspuntje!

MIJN AARTSVIJAND - TIJD VOOR 'OMDENKEN'

Ik heb het niet zo met opmerkingen als 'dat is mijn aartsvijand'. Ten eerste denk ik dat het niet nodig is om dat te zeggen en ten tweede ben ik er van overtuigd dat je echt niet met iedereen vrienden hoeft te zijn, maar je toch ook kan leven met dat je die persoon gewoon niet graag mag en het niet zo met diegene kan vinden. 'Aartsvijand' klinkt als een continue strijd, iets wat onomkeerbaar is en dat er absoluut niks is wat dat zou kunnen veranderen. Waarschijnlijk wil je er nu flink tegenin gaan, want er zijn gewoon mensen die, eerbiedig gezegd, wel die titel zouden verdienen. Toch?!

BLIJ MET DE WEKKER

Mijn wekker. Ik ben blij dat 'ie bestaat. "Huh!", hoor ik je zeggen. "Hoe kan je nou weer blij zijn met je wekker?"

Nee grappenmakers, niet die wekker. Niet die wekker die iedere ochtend een verzakking van je hartje veroorzaakt. Die je de koude wereld in wijst. Je warme bed uit sleurt. Je doet wensen dat je ineens je grote teen breekt, zodat je nog even kan blijven liggen (het lijkt onmogelijk...).
Ik bedoel dé wekker. Dé wekker die je wakker schudt op het moment dat je scherp moet blijven. Wanneer het tijd is om eens een andere keuze te maken dan de makkelijkste. Die je dingen laat doen die je normaal nooit zou hebben gedaan. Die je laat nadenken over een oplossing die verder gaat dan je neus lang is. De wekker die je laat weten wanneer het tijd is om 'op te staan'.

Wat betreft die andere wekker, sta ik natuurlijk weer aan de andere kant van de streep. Wekkers zijn niet leuk en ze zullen waarschijnlijk ook nooit leuk worden. Een andere ringtone helpt echter wél. Wanneer je regelmatig je 'wake-up'-ringtone bijwerkt zul je je 's ochtends minder irriteren aan de wekker. Nee het uit bed stappen wordt er helaas niet beter op, maar alle beetjes helpen.
Is dat dan de enige manier om iets relaxter om te gaan met dat zingende-trillende-lichtgevende gevaarte, wat overdag je vriend is (mobiel), en in de ochtend je vijand?

Een leuke tip: drink een glas water op het moment dat je wekker is gegaan. Hierdoor zorg je dat zowel jijzelf als je spijsverteringsstelsel wakker wordt en het is ook nog eens verfrissend!
Je kunt ook voordat je gaat slapen je gordijnen of rolluik openhouden. Wakker worden terwijl het licht wordt in je kamer, zorgt ervoor dat je energierijker opstaat..

Of we nu blij zijn met onze wekker of er een chronische hekel aan hebben: zonder wekker worden we niet wakker op het moment dat het nodig is. En of we nou té vaak snoozen en weer achter de feiten aan moeten lopen of dat we vóór de wekker wakker worden: scherp blijven en 'op tijd opstaan', zonder wekker zou dat niet lukken.

VRIJDAGGELUK (DEEL 7)

Vandaag was, in vergelijking met de andere vrijdagen, toch wel een beetje anders. 's Ochtends zijn we begonnen met koken, en het resultaat mocht er zijn:

Na het koken (voor 70 mensen!), mochten we natuurlijk meehelpen met het op eten. Omdat ik met mijn kookkunsten wel even een hele andere weg ingeslagen was in vergelijking met 'juf zijn', besloot ik ook maar eens te kijken hoe het leven als klusjesvrouw eruit zou zien. De figuurzagen waren compleet aan het einde van hun leven, maar ik was er van overtuigd dat we ze een tweede leven konden schenken. Zo begon ik, met een tang die hoogstwaarschijnlijk voor hele andere doeleinden werd gebruikt, de 'vleugelmoeren' (dit moest ik even googelen) los te draaien. Tevergeefs. Wie deze ooit had dichtgedraaid verdiend een prijs, want in plaats van dat de tang er voor zorgde dat het 'vleugelmoertje' losser kwam te zitten, braken beide vleugels van de schroef af. Helaas, misschien was het geven van een tweede leven toch niet zo realistisch...

Een groot voordeel van dit hard werken: we mochten eerder weekend vieren. Dus in dat geval ga ik daar maar eens even flink van genieten.

BEAM FESTIVAL - DAT WAT ERVOOR EN ERNA GEBEURDE

'Ik had het nog zo goed uitgepuzzeld; toch moest ik weer rennen naar de bus om hem te halen. Gelukkig was de tramhalte waar ik moest opstappen voor de tram richting het station, niet ver van het bushokje waar ik uitstapte. Er stonden stonden een hoop mensen te wachten. Leuk is dat altijd, 'mensen kijken'. Een paar meter naast mij stond een mevrouw een sigaretje te roken. De jonge knul van een jaar of 20, die eerst nog vlak naast haar stond,  liep wel erg overdreven hoestend en met een vies gezicht weg van haar. De mevrouw haalde haar schouders op en de jongen vond verderop een plekje waar hij zich vast een stuk beter voelde. Ik toverde het broodje met 'filet American' uit m'n tas. Tijd voor voedsel.'

VRIJDAGGELUK (6) - TIJD VOOR WEEKEND

Jullie boffen dat ik op vrijdag stage loop. Op mijn stage maak ik een hoop dingen mee die een blogpost waard zijn. Helaas kan niet ieder 'ding' de categorie 'Vrijdaggeluk' behalen. Om dat te worden, moet je een genie van een verhaal zijn. Voor mij dan.

TOPOGRAFIE 2.0

Het is zo oud en vertrouwd: Topografie leren. Vroeger was het vanzelfsprekend dat land na land volgde, ik vond het stiekem zelfs wel leuk om te leren. Al die plaatsen en steden in de wereld. Wegdromen, naar een land om later heen te reizen. Hoe zou het daar zijn?