.jpg)
Eerst de fitness, dan de andere sportschoolkleertjes en dan een groot rek met allemaal verschillende soorten skeelers, skateboards, steps en streetsurftoestanden. Giechelend blijf ik aan het begin van het pad staan waar ik overzicht heb over een groot deel van de winkel. Allemaal stoere jongens van een jaar of 19/20 staan daar de steps. skeelers en waveboards uit te proberen. Even droom ik weg. Dat zou toch wat zijn. Als iedereen dat gewoon weer lekker ging doen, net als vroeger, hele dagen buiten skaten en boarden. No shame. Natuurlijk zijn er genoeg meiden die gaan skeeleren, genoeg jongens die skateboarden. Maar het zou nog enthousiaster kunnen. Als je nu als 17-jarige op een waveboard door het dorp racet word je aangekeken of je wel helemaal lekker bent. Een paar jaar geleden, in mijn bruggertijd was dat al helemaal erg. Skeeleren? Zoooo basisschool. Not done.
Lang geleden vroeg ik mezelf af of ik het niet leuk zou vinden om te gaan skateboarden. Ja, leuk vind ik het zeker, maar ik zag mezelf al languit liggen op grond met schrammen en blauwe plekken (ALWEER EEN BLAUWE PLEK). Skeeleren gaat prima trouwens, dat doe ik regelmatig. Toen ik toch stiekem het skateboard van mijn broertje uit de schuur toverde voor de vakantie, bewees ik mezelf maar weer eens dat het misschien toch een beter idee was om het bij skeeleren te houden...
Het volgende pad was ingericht voor hardlopers. De hardloopkriebels vlogen om mijn oren. Een prachtpaar schoenen stond daar te glimmen op het rek. Begin dit jaar had ik met mezelf afgesproken zodra het lekker weer zou worden te gaan hardlopen. Leuk bedacht. In totaal maar 3x waar gemaakt, waarvan 2x serieus was.
Ik loop het pad uit, naar een open plek waar allemaal fitness apparaten staan. Voor ik het weet ben ik beland in het pad met allemaal verschillende soorten ballen. Basketballen, voetballen, volleyballen, tennisballen, handballen en rugbyballen (zijn dat eigenlijk wel ballen?). Het blijft altijd aantrekkelijk om even een basketbal te pakken en even lekker te stuiteren. Het doet me denken aan de paar keer dat ik basketbalde tijdens de gymlessen op school. Van basketballen werd ik fanatiek, ik vond het best leuk om te doen. Dat waren de weinige keren na een gymles dat ik dan ook echt het gevoel had dat we wat gedaan hadden. Nee hoor, grapje. We waren altijd erg sportief.
Veel sporten verder, kwam ik bij de vishengels. Klein geheimpje: Ik heb vroeger gevist. Ik had een eigen hengel, viskistje, stoeltje en ging iedere zaterdag met mijn vader vissen. Best wel grappig dat ik daar dan aan de waterkant vol spanning zat te wachten tot de dobber dan eindelijk onder ging. Jaja, ik heb aardig wat visjes aan de haak geslagen als 9-jarige.
Het laatste pad waar ik ben geweest, want er was nog wel meer, was het tennispad. Ik pakte een mooi tennisracket van het rek en zocht een mooie tennisbal uit. Hooghouden ging prima. Even zag ik mezelf op een tennisbaan staan, omsingeld door juichend publiek, knappe ballenjongens aan de zijkant van de lijn en tegenover me de bloeddorstige vijand waar ik tegen moest strijden. Eén harde smash en ik won. In het prachtige tennisoutfitje verwelkomde ik het applaus. Genoeg gedroomd. Ik kan niet tennissen. Of ik moet verborgen talenten hebben. Verborgen.
Als ik dan toch allemaal geheimen aan het vertellen ben, kan ik vast ook wel meteen vertellen dat ik lang geleden op Jeux des Boules heb gezeten. Daar was ik dan wel weer echt heel goed in. Niks 'dat is voor ouwe Franse bejaarden'. Ik was kei-kei-kei goed. Maarja, ik ben het verleerd. Denk ik.
Na deze sportieve blog heb ik me voorgenomen om na de vakantie maar weer eens sportief te gaan doen. En ik ga nooit meer smoesjes bedenken.
Maar, eerst nog even genieten van de BQQ's en etentjes ;-)
Liefss XX
