Als het nieuwe schooljaar begint, broeit mijn gedachten van goeie voornemens en initiatieven. Een soort oud en nieuw voor het komende schooljaar. Één van mijn belangrijkste voornemens is 'het optijd naar bed gaan'. Je schijnt beter te presteren, en minder moe te zijn bij het opstaan. Schijnt...
Al vanaf de eerste schooldag lukt het aardig goed om mij aan dit voornemen te houden. Net als gisteravond. Ondanks dat het dan zo vroeg was, merkte ik wel dat de schooldagen een groot deel van mijn energie hadden opgevreten. Met een slaperig hoofd strompelde ik naar mijn bed en net op het moment dat ik me horizontaal in bed wilde laten vallen, hoorde ik buiten een baby huilen. Een waarneming waar mijn wenkbrauwen toch even, ondanks dat ik zo moe was, de lucht van in vlogen.
Toen ik weer op het punt stond om me in mijn bed te laten vallen, ging ik me toch afvragen of ik me niet vergiste in het geluid en het misschien wel iets heel anders was. Mijn blik gleed over het plafond en er brak een kort moment aan dat ik toch liever had gewild dat het een huilende baby was die mijn slaapritme probeerde te verstoren. Boven mijn bed, op het plafon, zat een dikke mug naar me te grinniken. 'Oh no. Not again...' zei ik.
Muggen brengen veel herinneringen. Vreemde herinneringen. De herinnering die te binnen schoot toen ik deze dikke mug bekeek, was nog vrij recent. Het was een herinnering van de afgelopen zomervakantie in Tanzania, waar ik volgepropt werd met malariatabletten en waar Deet mijn nieuwe bodylotion werd. Ik stond op met het anti-muggengoedje, bracht de dag ermee door en voordat ik ging slapen sproeide ik mezelf opnieuw van top tot teen onder. Citroengeuren verspreidden zich onder mijn klamboe; ik denk dat zelfs de binnenkant van mijn longen beschermd waren tegen muggenbeten. Je kunt je dan afvragen waarom ze het geen Beet hebben genoemd in plaats van Deet... Van horen zeggen maken de muggen zoemgeluiden omdat ze het vrouwtje zoeken. Een soort Date.
Dat was eigenlijk niet de enige herinnering die omhoog kwam bij de ontdekking dat er een mug in mijn slaapkamer zat. Toen we op safari gingen ben ik, ondanks dat ik volledig anti-mug was, aangevallen door een mug. Op elk scheenbeen zaten ongeveer tien bulten. Leuk ook als je een allergie hebt voor sommige muggen en je benen veranderen in een rood-witte paddenstoel. Uiteindelijk belande ik op 'de operatietafel', waar vrienden kruisjes maakten in de bulten en het gifzuigertje erbij pakten. Natuurlijk beide methodes zonder effect. Je hoort het al: ik heb het niet zo op deze prikwezens.
Om een lang verhaal kort te maken: Ik pakte mijn schoen en sloeg het leven uit het arme beestje. Eindelijk kon ik op mijn bed ploffen om te slapen. Of hoorde ik daar weer iets zoemen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten