GEEF MIJ MAAR THEE

Ik staar naar het knopje helemaal aan de rechterkant van het automaat. Al tien minuten sta ik met dat kopje in m'n handen. Lichtblauw met stipjes. In die tien minuten heb ik het kopje al 4x weer in de kast gezet en weer terug gepakt. Ik begrijp er niks meer van. Waarom verlang ik naar de geur van chocolademelk, terwijl het 'zomer' is?


De laatste keer dat ik dit probeerde was zeker vijf jaar geleden, na een behoorlijk actief dagje van de skigroep. Onze enthousiaste Duitse trainer trakteerde ons. Toen hij kwam aanlopen met een dienblad vol grote mokken werd ik een beetje bang. Er zal toch geen chocolademelk in die mokken zitten? Dat vind ik absoluut niet lekker. Omdat ik het niet vond kunnen om niet aan te nemen, had ik weinig keuze en dronk de chocolademelk op. En hoe.

Zou iemand me zien staan hier met dat kopje in m'n handen, vraag ik me opeens af. Normaal gesproken neem ik altijd thee - wat ook al héél wat is, want ik heb liever iets fris - maar nu is er opeens dat sterke verlangen naar de geur van chocolademelk. Ik ben helemaal verbaasd. Als ik het doe, zit ik met een heel kop vol chocolademelk. Als ik het niet doe, is er geen geur van chocolademelk.

Ik zet m'n kopje onder de automaat en druk dan toch maar op het chocomelk knopje. Een bruinige smurrie stort tegen de bodem. Een walm van chocoladegeur vervult het kamertje. Gek genoeg ruikt het fantastisch. Ik grinnik even in mezelf en neem de eerste slok.

En dat was ook de laatste.

Liefsss XX