Je kan nu misschien ook wel raden wie die oude meneer met de grijze baard is. Nee, geen sinterklaas; het is Noach. Het is één van de bijbelverhalen die veel wordt verteld aan kids. Ik vind het een mooi verhaal, maar 'mooi' om een bijzondere reden. De regenboog. And I'm gonna tell you why!
Sowieso zou ik me af kunnen vragen wie de regenboog niet mooi vindt. Het is iets bijna onbeschrijfelijks wat we koppelen aan regen, licht en lucht. Vroeger als kind was de regenboog zien hetzelfde als een ijsje krijgen. Of door de Bart Smit lopen en iets uit mogen kiezen. Of een zak snoep scheppen bij de Kruidvat (met de nadruk op zure matten).
Maar waarom ik de regenboog zo mooi vind, is om het feit dat er aan de regenboog een belofte zit gekoppeld. Niet dat je aan het einde van de regenboog een potje goud vindt, maar een belofte die God met Noach maakt om de aarde niet opnieuw te verwoesten met een (zond)vloed.
Dat is al mooi op zich, die belofte die God met de mensen maakt. Maar ik kan me goed voorstellen dat je nu denkt: Hoe groot is überhaupt de kans dat de hele wereld gaat overstromen? Misschien vraag je je wel af of die belofte van waarde is in onze tijd, aangezien er een hoop dingen gebeuren waar je zo graag een verklaring voor zou willen. Dat dacht ik dus ook. Tot vandaag.
Na het verhaal van Noach was het snoeptijd. Er ging een mand rond, vol met gekleurde zure matten. Naast mijn >augurkenliefde<, kun je mij ook echt wakker maken voor zure matten. Pas toen ik aan het einde van de middag op mijn bed zat, drong het tot mij door dat deze regenboog zure matten expres waren uitgekozen omdat ze aansloten bij het thema. Ja, je kan iets maar 'beter laat dan nooit' doorhebben.
Omdat ik het bijbelverhaal ongeveer achterstevoren en binnenstebuiten kan vertellen omdat ik het al zo vaak had gehoord, ben ik niet heel bewust bezig geweest met 'Noach-water-boot-regenboog verhaal'. Toen ik 's middags de krant aan het bezorgen was, het stormde, moest ik er ineens even aan denken. De hagel kletterde tegen mijn gezicht, mijn broek kon je uitwringen en mijn voeten sopten in mijn schoen. De alles overlevende Ipod shuffle die echt intussen alle buien heeft meegemaakt in mijn bezorgerscarrière, bleef vrolijk muziek door de oortjes pompen. Het was een oud liedje die ik op mijn Ipod had gezet, en ik blèrde hard mee: "open my eyes to let me see" De wind gierde door de bomen en dat geluid kwam boven mijn muziek uit. Ik kreeg er rillingen van. Ik lachte even en zei toen hardop dat ik blij mocht zijn dat de hele wereld in ieder geval niet verwoest zou worden door deze storm.
Intussen waaide het zo hard dat alles weer droog geföhnd werd door de wind. Ik fietste (met al m'n spierballen) de hoek om toen het een beetje begon op te klaren. Oké, de wind verdween niet, maar de zon kwam in ieder geval een beetje door. En toen ik dus om de hoek fietste stond ik oog in oog met de mooiste regenboog die ik ooit had gezien. Hij was helemaal compleet en hartstikke scherp. Op dat moment, terwijl mijn Ipod allang een ander nummer aan het afspelen was, werd er gezongen ''You opened my eyes...". Totaal een ander genre. Totaal een andere zanger. En een nummer die ik al een behoorlijke tijd niet meer had gehoord. Ik zeg: toeval bestaat niet.
Het is niet alleen een belofte die de regenboog met zich meedraagt. Het is ook een teken van redding, van trouw en van hoop. Als je deze tekenen wilt terugkoppelen naar de wereld van nu, in plaats van de tijd dat Noach leefde, kun je het zo zien dat de belofte die God maakt, inhoudt dat Hij het nooit zo ver zal laten komen dat iedereen opnieuw zal vergaan onder de dingen die het leven niet makkelijk maken. Er is redding. En daar mag je op hopen!
Nou, het was alweer een tijd terug
dat ik een hele diepgaande post had geschreven, dus ik vond dat het nu wel weer eens tijd werd. En bij dit alles mogen we ook nog eens heel blij zijn dat er iemand is geweest die regenboog zure matten heeft uitgevonden.
Liefs!
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten