Ik droomde dat ik in de verkeerde bus stapte.
Het was een hele aparte bus, want je had het Inside tijdschrift nodig om uit de bus te kunnen komen, en ja je raad het al... die had ik natuurlijk niet.
Maar even weer terug bij waarom ik uberhaupt in die bus stapte... nou.. om loempia's te gaan halen ergens in een onbekend dorpje.
Maargoed, ik kwam dus niet uit die bus... *doet me ver in mijn geheugen denken aan een tram die ook ooit niet open wilde.* Iedereen kon uitstappen maar ik zat nog in die bus. Hmm. Wat nu? Eigenlijk wist ik ook niet zo goed welke halte ik nou het beste kon nemen als ik bij die loempia's wilde komen. Dus ik ging zitten. Buiten op straat liepen allemaal gestresste mensen met paraplu's, met hun drukke leventje. Ik moest en zou die bus uitkomen om die Loempia's te gaan halen. Al denkend en pratend in mezelf waarom ik nou altijd zulke dingen had, staarde ik naar buiten...tot ik opeens voelde dat iemand op mijn schouder tikte. Ik draaide me een beetje verward en geschrokken om, want ik dacht dat ik de enige was die nog in de bus zat. Een klein jongetje van een jaar of 8 stond daar trots met het Inside tijdschrift in zijn handen."Hier" zei hij, "Je mag hem hebben". Hij glunderde helemaal. "Heb jij hem dan niet nodig?" vroeg ik verbaasd. Hij schudde 'nee' terwijl hij nog steeds van oor tot oor glunderde.
Ik stapte met het Inside tijdschrift de bus uit, op zoek naar die langverwachte loempiazaak. Eindelijk vond ik er een. Ik stapte naar binnen en bekeek de prijslijsten op zoek naar de loempia's. Maar toen ik wilde bestellen dacht ik opeens: Waarom wil ik nou eigenlijk zo graag die loempia's hebben?
Ik stopte het geld langzaam terug in m'n zak en dacht nog eens na. Ik zei de mensen van het zaakje gedag en liep met een opgelucht en goed gevoel naar buiten...
...zonder loempia's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten