SNEEUW, ZIE IK JE MORGEN WEER?

Hee hoi! Misschien moet ik me nog even voorstellen, voor het geval jullie vergeten zijn wie ik ben. Oké, ik geef het toe: ik moet echt weer meer gaan schrijven. Niet dat ik niks meer mee maak of zo, want er gebeurt heel veel! Tijd om jullie even op de hoogte te brengen...

De tweede tentamenperiode komt eraan. Gek genoeg maak ik me echt totaal geen zorgen en heb ik er zelfs wel een beetje zin in. Want naast het feit dat er een hoop stof ingestampt moet worden, heb ik wel een aantal dagen vrij. Stiekem hoop ik dat het flink gaat vriezen en sneeuwen, want ik wil eigenlijk toch nog wel voordat ik bejaard ben geworden weer eens op natuurijs hebben geschaatst. 

Vandaag ging het de goeie kant op, bij mij dan. Ik stapte uit mijn, rekte me eens flink uit, hing even de sportieveling uit in m'n pyjamaatje en besloot me volledig in te pakken. Ik begon met twee paar niet-matchende sokken, een legging onder mijn broek, een dikke fluffie trui, sexy muts en met m'n bordeaux rode winterjas eroverheen. De sjaal paste niet meer, zo dik was ik ingepakt. Koud was het, maar het ging niet harder sneeuwen nu ik mij zo had ingepakt. Sterker nog, het ging helemaal niet sneeuwen. 

Toen ik 's middags voor mijn orthopedagogiek boek zat en naar de samenvatting op mijn beeldscherm staarde, vond ik dat de wintersport maar weer snel moest opschieten. Terwijl ik even naar online webcam keek van 'mijn' piste, droomde ik weg over hoe ik over de net geprepareerde piste sneed. Ik keek opzij, yes, het sneeuwde!

Maar Nederland zou Nederland niet zijn, als ze net op het moment dat de sneeuw wil gaan knuffelen met de straatstenen, eens even een paar graadjes om hoog schiet met haar temperaturen. Helaas moet ons land weer de relatiebreker zijn tussen de aarde en sneeuw. Maar zoals de spreuk het zegt: liefde overwint.

Dus, sneeuw...zie ik je morgen weer?