'IK WORD LATER JUF' - OF TOCH NIET

Vroeger was dat mijn favoriete zinnetje in de vriendenboekjes. Als je me 2,5 jaar terug een vriendenboekje zou hebben gegeven - gewoon voor het idee - dan had ik dat antwoord waarschijnlijk als eerste opgeschreven. Er zijn zoveel dingen die veranderen in het leven, maar in het vriendenboekje opschrijven dat ik juf zou worden was ongeveer net zo standaard als mijn eigen naam en verjaardag.
Jaren later, oud en wijs, misschien wel dé 'later' waar ik vroeger over sprak, komt daar verandering in. I changed my mind.
En bij die verandering houdt het niet op. Want wat ga ik dán doen? Na jaren van zekerheid over wat ik wil worden, val ik ineens in een groot beroepsgat. Brandweervrouw of werken in de dierentuin zijn nou ook niet echt de ultieme plekken waar ik 's ochtends vroeg mijn bed voor uit wil gaan. En daar houdt het dan óók nog niet mee op, want vanaf nu ben ik de laatste maand als (stage)juf ingevlogen en stiekem doet me dat wel iets. Alleen het feit al dat je 'juf' wordt genoemd en dat de kids fan zijn van je. Ik ga het waarschijnlijk missen...

Juist omdat ik het juf-zijn tijdens mijn stageperiode de afgelopen drie jaar toch ook wel veel leuke kanten heeft gehad, ga ik van deze laatste maand extra genieten! Ik ga bij ieder momentje stilstaan. Iedere keer dat er 'juf!' wordt geroepen, iedere keer dat ik bijles geef aan de - net als ik - zwakke rekenaars, als ik voor de lol dramalessen en spannende verhalen vertel op het schoolplein en als ik de meest heerlijke kinderopmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijg. Kinderopmerkingen zoals 'ik word later juf!'.

Of toch niet...