"DANCING IN THE RAIN"

Dit was dus één van die dagen. Ik zat nog geen twee minuten op de fiets toen er een flinke regen- en hagelbui op mijn dak stortte. Nou ja, was het maar een dak. Het weer van de afgelopen twee weken, dat zo veelbelovend was, veranderde in een ijskoud gevecht op de fiets. Ik was nog niet op de helft van de terugreis naar huis of mijn hele broek was al doorweekt. Heerlijk. Hadden we dit seizoen niet al achter de rug?

Het hoort intussen bij mijn dagelijkse routine: mijn krantenbezorgsterjob. Absoluut een topbaantje! Terwijl ik muziek luisterde, want dat doe ik namelijk ook altijd, reed ik de stoep op bij het zoveelste huis die met smart op het dagblad zat te wachten. Ik had afgesproken met mezelf dat ik vandaag een tandje harder zou fietsen, want ik had nog steeds m'n doorweekte broek aan en een droge broek zou niet verkeerd zijn. Tussen de druppels door ging ik door. De wind zorgde dat het 'snelle' een beetje vervaagde, maar goed.

Als ik de stoep weer netjes afrijd, (oké dit keer iets minder netjes...), zak ik een aantal centimeters naar beneden, niet eens gevolgd door een heftig 'pfffffff' geluid, en hobbel ik de laatste meters op m'n velgen verder. Au. Lekke band. En ja hoor, lang leve mijn Ipod die precies op dat moment start met het nummer "Perfect day to go dancing in the rain" van Shane Harper.

Van dat snel kranten bezorgen is weinig overgebleven. Met een grote stapel onder mijn arm loop ik van straat naar straat om de brievenbussen te vullen met nieuws, terwijl het nummer doordraait.

Het is ook echt weer iets voor mij dat ik wanneer de wijk voor meer dan de helft GELOPEN is, ontdek dat dat vage ding aan mijn fiets geen ondersteuning is van mijn zadel, maar een fietspomp. Dan maar even pompen voor het het laatste stukje wijk. En verder dansen in de regen.