woensdag 11 juni 2014
TAFEL 35
"Ehm, mam? Wat doe je?". Met een brede grijns op haar gezicht zocht ze een parkeervak uit op de parkeerplaats. "Mam, wat doen we hier?" zei ik nog eens. "Schat, dit is het CBR!" antwoordde ze. Nou, echt waar: zoiets vreemds had ze nog nooit gezegd. Het CBR? Dit was een zwembad!
vrijdag 6 juni 2014
EEN TWEEDE KANS
Het was best lekker weer toen ik m'n krantenfiets uit de schuur haalde. Ik moest wel een beetje doorgaan, ik wist dat we snel zouden gaan eten. Met de fiets aan m'n hand liep ik richting de poortdeur. Een grote dikke kraai zat op de rand van de schuur. Fluiten kon je het niet meer noemen; krijsen was het. Met een bedenkelijk gezicht keek ik naar de kraai en mompelde 'dat ie niet zo moest flirten' met me. Ik liep weer door. Maar het krijsen hield niet op.
"Er is iets hè?" zei ik tegen de kraai. En ja, ik heb gepraat tegen een vogel. Hij krijste nog veel harder en hij liep onrustig over de dakrand heen. Ik voelde dat er iets was en ik had al een vaag vermoeden...
Ik zette de krantenfiets in de poort tegen de schutting. Ik keek om me heen en liep naar links, de kant waar geen uitgang is. "Ik wist het!" zei ik. Bij de deur van de naasterdenaastbuurman hipte een kleine kraai. Kaalgeplukt leek ze, waarschijnlijk omdat het een jonkie was. De moederkraai krijste nog harder dan ooit. Hij hipte en hij hipte. Wat sneu, waarschijnlijk is hij gevallen toe hij ging proberen te vliegen.
Ik met mijn reddersinstinct en intussen als ervaren dierenredder, liep voorzichtig op het beestje af. De angst droop van het gezichtje. De moederkraai krijste zo hard, dat ik serieus dacht dat het niet lang meer zou duren voordat ze haar eigen longen zou opblazen. Het duurde even en het koste wat energie tot ik het beestje in mijn handen had. Heldere blauwe ogen staarde me aan. "Ja...", zuchtte ik, "En dan te bedenken dat je in deze periode van het jaar niet de enige bent... Ze kunnen niks met je...".
Nog steeds zat moederkraai op het randje van de schuur. Ik dacht even diep na. Wat kan ik nu nog betekenen voor dat beestje. We haalden de trap erbij en met wat hulp klapten we hem uit. Of ik de vogel ging leren vliegen? No way, haha.
Ik klom de trap op en toen ik helemaal bovenaan stond zette ik het beestje op het schuurdak, bij z'n moeder. Dit was het minste wat ik kon doen voor hem. Ik vond dat het beestje een plek bij z'n familie verdiende. En een tweede kans om te leren vliegen.
"Er is iets hè?" zei ik tegen de kraai. En ja, ik heb gepraat tegen een vogel. Hij krijste nog veel harder en hij liep onrustig over de dakrand heen. Ik voelde dat er iets was en ik had al een vaag vermoeden...
Ik zette de krantenfiets in de poort tegen de schutting. Ik keek om me heen en liep naar links, de kant waar geen uitgang is. "Ik wist het!" zei ik. Bij de deur van de naasterdenaastbuurman hipte een kleine kraai. Kaalgeplukt leek ze, waarschijnlijk omdat het een jonkie was. De moederkraai krijste nog harder dan ooit. Hij hipte en hij hipte. Wat sneu, waarschijnlijk is hij gevallen toe hij ging proberen te vliegen.
Ik met mijn reddersinstinct en intussen als ervaren dierenredder, liep voorzichtig op het beestje af. De angst droop van het gezichtje. De moederkraai krijste zo hard, dat ik serieus dacht dat het niet lang meer zou duren voordat ze haar eigen longen zou opblazen. Het duurde even en het koste wat energie tot ik het beestje in mijn handen had. Heldere blauwe ogen staarde me aan. "Ja...", zuchtte ik, "En dan te bedenken dat je in deze periode van het jaar niet de enige bent... Ze kunnen niks met je...".
Nog steeds zat moederkraai op het randje van de schuur. Ik dacht even diep na. Wat kan ik nu nog betekenen voor dat beestje. We haalden de trap erbij en met wat hulp klapten we hem uit. Of ik de vogel ging leren vliegen? No way, haha.
Ik klom de trap op en toen ik helemaal bovenaan stond zette ik het beestje op het schuurdak, bij z'n moeder. Dit was het minste wat ik kon doen voor hem. Ik vond dat het beestje een plek bij z'n familie verdiende. En een tweede kans om te leren vliegen.
woensdag 4 juni 2014
INEENS WERD 'IE POPULAIR
Je zal het vast al eens hebben meegemaakt. In je grootste enthousiasme koop je iets, wat je maar slechts één keer gebruikt. Het kan van alles zijn, maar bij mij was het dus dit. Het was de zomer van twee jaar terug dat ze zo 'in' waren. Alle dametjes in de magazines liepen er mee. En ik hield er van!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Aanbevolen post
CITROENLOTION MET EEN VLEUGJE MUGGENHAAT
Als het nieuwe schooljaar begint, broeit mijn gedachten van goeie voornemens en initiatieven. Een soort oud en nieuw voor het komende s...
-
Yes! Vandaag word ik wakker met een lach op mijn gezicht. Uitgerust of slaperig. Of het nu regent dat het giet of dat er een hittegolf ...
-
Ik droom vaak en ik droom vaak vreemd. Dat is niet erg, want zo begin ik iedere dag met een brede grijns op mijn gezicht. Daarnaast ben ...
-
Hi marafiki! (Hallo vrienden!) Jullie hebben al een hele tijd niets meer van me gehoord. Zoals jullie misschien wel begrepen hebben ben ...