2015 IS COMING SOON

Je zou bijna denken dat ik naar een land ben verhuisd zonder internet. 14 dagen geen nieuwe post's. Ik zag wel, dat je stiekem even kwam kijken of je misschien iets had gemist! Het viel me op, dat ondanks dat ik dan twee weken niks plaats, er toch nog zoveel mensen dagelijks op mijn blog komen kijken. Thanks to you!

VRIJDAGGELUK (11)

Mijn vrijdaggeluk:

- Rijbewijs ophalen
- Bijna weekend
- Nog een week en dan vakantie!
- "Juf, u bent leuk"
- Cadeautjes ingepakt
- Dingen voor de kerstmarkt organiseren

Kort maar krachtig.;-)

PASFOTO'S MAKEN - 'HET SPREEKT VOOR ZICH!

Wat was het gemeentehuis veranderd voor mijn gevoel. Jaren geleden was ik er ooit is geweest toen ik een Historisch drieluik moest maken voor de geschiedenisles op de middelbare school. Leuke opdracht was dat trouwens; mijn eerste 'scriptie'. Trots, na zoveel inspanning. Zeker toen drie kwart van de scriptie een paar dagen vóór de inleverdatum ineens verdwenen was. Gelukkig heb ik alles afgekregen. Maargoed, ik wijk af. Gemeentehuis. Rijbewijs aanvragen. Ik moest een pasfoto laten maken en ik was aan de late kant, mijn afspraak was al over tien minuten. Maar hoe werkt dat hier? Waar is de mevrouw die mij is even gaat vertellen dat ik niet meer mag lachen? Dat ik m'n haar in m'n lelijkste toestand moet brengen? Geen idee. Dan maar even snel aan de zeer gespierde meneer, die zo had kunnen solliciteren voor uitsmijter/bodyguard, bij de receptie vragen.

"We hebben hier een hokje waar je zelf de foto maakt. Het is eigenlijk vanzelfsprekend. Anders kom ik je wel even helpen." Vriendelijke uitsmijter, al zeg ik het zelf. Redelijk gehaast zoefde ik naar het pasfoto-doe-het-zelf-hokje. Ik had nog maar een paar minuten voordat mijn afspraak was en ik moest ook nog een nummertje trekken in die tussentijd. Ik ging op het krukje zitten toen de robotvrouw, die goed verstopt zat in datzelfde hokje, begon te praten. Langdradig, veel te langdradig. Als je gewoon zegt dat ik 'op het groene knopje moet klikken' als ik hem leuk genoeg vind en 'rood als ik nog een foto wil maken', dan is dat toch net zo duidelijk?

Oh. Eerst geld erin. Ik had van te voren al wat losse euro's in m'n spijkerjasje gestopt zodat ik niet zo zou hoeven te zoeken. De eerste euro stopte ik al in de gleuf, maar tot mijn verbazing bleef hij hangen. Ik duwde nog wat, maar de euro paste niet door de gleuf. Toch stond er op het scherm dat het geld in de gleuf moest. Met mijn vinger probeerde ik de euro uit te gleuf te krijgen, maar daarvoor zat hij veel te ver. M'n ogen werden groter. De tijd begon te dringen, maar ik wilde toch die euro terug!

Ik ritste mijn tas open en ging op zoek naar het eerste beste materiaal dat mij mijn euro terug zou kunnen geven. Papier, chocoladereep, sleutel, hangertje van de portemonnee. Geen van alle voorwerpen kon mij verder helpen. Ergens onderin mijn tas vond ik het pakje zure matten die ik had gekregen op mijn stage. Het duurde even, maar ik had de euro weer terug.

Toen was het tijd voor de foto's. Ik ging er even voor zitten. Wat een geruststelling toen de robotmevrouw niks had gezegd over 'haren achter de oren'. Alleen m'n lippen op elkaar. Ik ging klaarzitten voor de eerste foto en klikte op de knop. Op het scherm verscheen mijn hoofd. Scheve lippen, dubbele kin en een haarplukje die ernstig omhoog stond. "No, no, no", zei ik hardop en ik klikte op de linkse knop, de knop die er voor zou zorgen dat er opnieuw een foto gemaakt zou worden. De tweede en de derde foto waren beter gelukt. Ineens kwam er op het scherm een rij met de gemaakte foto's. Ik grinnikte nog even om de eerste foto en mompelde nog dat ik blij was dat niemand die ooit te zien zou krijgen. De tijd drong, maar eigenlijk wilde ik nog even een extra foto maken om te kijken of die het best zou lukken. Snel klikte ik weer op het linkse knopje. "Uw foto wordt afgedrukt. Hartelijk dank en tot ziens." "WAT?!" riep ik. Het linkse knopje betekende nu niet meer dat ik opnieuw een foto kon maken, het was de uitprintknop geworden!

Ik schrok me wezenloos. Welke foto word er nu uitgeprint? "Uw foto is uitgeprint en u kunt deze vinden aan de voorzijde van dit hokje". Ik gooide mijn hoofd tussen de gordijnen en hing ongeveer ondersteboven op mijn stoel om met mijn hand bij het vakje te kunnen komen. Ik kon wel gillen. De eerste foto, waarvan ik eerst zo opgelucht van was dat niemand die zou komen te zien, lag in mijn handen. Dé foto voor mijn rijbewijs.

Er was echt geen tijd meer om opnieuw vijf euro te spenderen aan foto's. Ik trok een nummertje en ging op de stoel in de wachtruimte zitten. Grinnikend zat ik daar naar die fotootjes te staren, Vre-se-lijk. Van ál die foto's werd precies deze uitgeprint.

Vanzelfsprekend, zei de uitsmijter.

VRIJDAGGELUK (10) - OPERATIE RIJBEWIJS

Vroege vrijdag met geluk. Gister ben ik geslaagd voor mijn rijexamen! Het was een hele operatie al zeg ik het zelf; 3x is scheepsrecht.

Ik werd met open armen ontvangen op stage. "Juf, juf! En?! Heeft u het gehaald?" Mijn vrolijke glimlach zei al genoeg en ineens stond er een grote groep met juichende kinderen voor me. 

Het is altijd handig om dingen visueel te maken voor ze. Niet alleen voor hen, een beetje visuele uitleg kan het verschil maken! Ik had meteen de activiteit van de dag toen we een dramales waren begonnen op het schoolplein met 'hoe de juf in de auto had gereden'. Ik geloof dat ik toneelles ga geven later, die ogen, dat gelach, je zou al bijna denken dat het vrijdag was.

Zeker toen we bij het ongeveer meest onhandige moment van het examen kwamen. De kinderen keken vol spanning toe hoe ze de juf na gingen doen. "Nou jongens, weer even goed opletten. Want we gaan het navigatiesysteem gebruiken." Ze knikten en ik vervolgde m'n verhaal. "En de juf ging draaien aan het knopje (allemaal draaiende handjes die het nadeden)". "Maar wat gebeurde er? De radio ging harder! En de juf draaide weer aan het knopje; en de radio ging zachter. Hoe kon dat nou?!" Ik kon zo ongeveer alle kinderen opvegen. Tja, ik wist ook niet dat ik aan de verkeerde knop zat te draaien. Toen ze al schaterend vroegen of dat echt was gebeurd heb ik maar verteld dat dit de toneelles leuker maakte...

Maargoed, vrijdaggeluk. Verkeerde knopjes of niet, mijn halleluja-momentje was toch echt toen de examinator zei dat het te druk was op de snelweg en dat die opdracht zou vervallen. Ik kon hem wel omhelzen. Zeker toen we bij het CBR terugkwamen en hij zijn hand uitstak om te vertellen dat het me gelukt was. Maar dat heb ik maar niet gedaan, haha.  Ik heb gister gelijk een afspraak gemaakt voor vandaag om m'n rijbewijs aan te vragen. Als het mee zit heb ik hem volgende week binnen en kan ik gaan genieten van m'n nieuwe vrijheid! 

Dit was nog is een mooi cadeautje van Sinterklaas.

NOG 744 UUR TE GAAN

*Maakt vreugdedansje*
Ik hou van december. Het is de maand waarin ik het hardst werk (puur omdat er gewoon veel gedaan moet worden), de lichtjes het donker vervullen,  er veel gefeest wordt en het gewoon een super gezellige tijd is met familie en vrienden. Tegelijkertijd merk ik ook dat er een beetje stress om de hoek komt kijken; er moet zoveel gebeuren,
hoe ga ik dat allemaal af krijgen?

VRIJDAG(ON)GELUK (9)

Het is de hele week al raak. Alle kleine dingetjes die mis kunnen gaan gaan mis. Ik stoot m'n teen 100 keer, voel me een dweil, vergeet huiswerkopdrachten die toevallig niet in m'n agenda stonden, geluid gaat stuk op mobiel, slaap daardoor door mijn wekker heen, kom vervolgens te laat en ik ben totaal nutteloos op de plekken waar ik kom. Toen ik donderdagavond naar bed ging dacht ik: Zou ik morgen meer geluk hebben?

Toen ik 's ochtends wakker werd dacht ik het eventjes. Ik haalde mijn fiets uit de schuur en stapte op mijn fiets. Gevoelsmatig kon de dag beter, maar goed, we waren de dag pas net begonnen. Toen ik de poort uit fietste bleef m'n oortje van m'n Ipod haken achter het stuur. Ik dacht dat ik het goed kon oplossen, tot ik de macht over het stuur verloor en mega hard tegen een hek aan reed. Met meer dan vijf toeschouwers die op de bus stonden te wachten, die hun hand voor hun mond sloegen.

Het is dat het nog schemerig was, anders had ik mijn rode hoofd niet kunnen verbergen. Ik kwam er ook nog eens achter dat ik de verkeerde jas aan had getrokken: de capuchon van mijn vest vormde een reuze bobbel op mijn rug en de jas was veel te warm. Bezweten kwam ik aan op mijn stage. De dag kon beginnen.

Helaas had ik daar ook niet veel geluk. We gingen kruidnootjes bakken. Samen met een leerling ging ik het deeg maken. Makkelijker kan niet: we hoefden alleen maar water toe te voegen. Terwijl de leerling een prachtbal deeg aan het kneden was, ontdekte ik dat ik bij mijn stuk teveel water had gedaan. Conclusie: een papperige toestand die aan je handen bleef kleven. Hij moest lachen. "Juf, ik denk dat u vandaag een ongeluksdag heeft!"

Een ongeluksdag. Een ongeluksweek. Ik kreeg een oven tot mijn verantwoording. Twee dames mochten met de juf meekijken tot het vijf voor 12 was, dan zouden de kruidnootjes klaar zijn. Zes voor 12 besloot ik ze er vast uit te halen. De gezichtjes die eerst betoverd waren met een glimlach, trokken wit weg. "Juf, ze zijn allemaal aangebrand!"

Weekend? Waar blijf je?! Ik kon wel op m'n knieën vallen om te smeken. Met m'n tong op m'n knieën strompelde ik naar buiten, toen ik ein-de-lijk klaar was. Het zakje chips wat ik had om mijn ongeluk weg te eten scheurde helemaal verkeerd open waar door het niet meer dicht kon. Ja hoor, dat kan er ook nog wel bij ;)

's Avonds leek alles ineens te veranderen. Toen ik werd opgehaald met de auto, draaiden we de muziek op volume 'ik-hoor-je-niet'. Ondanks het geluid wat overleden is op mijn telefoon, zijn we in één keer goed gereden en kwamen we heelhuids aan op de bestemming. Het avondje is, op twee keer het stoten van m'n knie na, zonder ongeluk en pech geëindigd. Én het was ook nog eens heel gezellig!

Wat een geluk.

VRIJDAGGELUK (DEEL 8)

De zon schijnt. De winterkou blaast je oren er bijna vanaf. Deze vrijdag is er niet veel bijzonders gebeurd, maar het weer was echt een pluspuntje!

MIJN AARTSVIJAND - TIJD VOOR 'OMDENKEN'

Ik heb het niet zo met opmerkingen als 'dat is mijn aartsvijand'. Ten eerste denk ik dat het niet nodig is om dat te zeggen en ten tweede ben ik er van overtuigd dat je echt niet met iedereen vrienden hoeft te zijn, maar je toch ook kan leven met dat je die persoon gewoon niet graag mag en het niet zo met diegene kan vinden. 'Aartsvijand' klinkt als een continue strijd, iets wat onomkeerbaar is en dat er absoluut niks is wat dat zou kunnen veranderen. Waarschijnlijk wil je er nu flink tegenin gaan, want er zijn gewoon mensen die, eerbiedig gezegd, wel die titel zouden verdienen. Toch?!

BLIJ MET DE WEKKER

Mijn wekker. Ik ben blij dat 'ie bestaat. "Huh!", hoor ik je zeggen. "Hoe kan je nou weer blij zijn met je wekker?"

Nee grappenmakers, niet die wekker. Niet die wekker die iedere ochtend een verzakking van je hartje veroorzaakt. Die je de koude wereld in wijst. Je warme bed uit sleurt. Je doet wensen dat je ineens je grote teen breekt, zodat je nog even kan blijven liggen (het lijkt onmogelijk...).
Ik bedoel dé wekker. Dé wekker die je wakker schudt op het moment dat je scherp moet blijven. Wanneer het tijd is om eens een andere keuze te maken dan de makkelijkste. Die je dingen laat doen die je normaal nooit zou hebben gedaan. Die je laat nadenken over een oplossing die verder gaat dan je neus lang is. De wekker die je laat weten wanneer het tijd is om 'op te staan'.

Wat betreft die andere wekker, sta ik natuurlijk weer aan de andere kant van de streep. Wekkers zijn niet leuk en ze zullen waarschijnlijk ook nooit leuk worden. Een andere ringtone helpt echter wél. Wanneer je regelmatig je 'wake-up'-ringtone bijwerkt zul je je 's ochtends minder irriteren aan de wekker. Nee het uit bed stappen wordt er helaas niet beter op, maar alle beetjes helpen.
Is dat dan de enige manier om iets relaxter om te gaan met dat zingende-trillende-lichtgevende gevaarte, wat overdag je vriend is (mobiel), en in de ochtend je vijand?

Een leuke tip: drink een glas water op het moment dat je wekker is gegaan. Hierdoor zorg je dat zowel jijzelf als je spijsverteringsstelsel wakker wordt en het is ook nog eens verfrissend!
Je kunt ook voordat je gaat slapen je gordijnen of rolluik openhouden. Wakker worden terwijl het licht wordt in je kamer, zorgt ervoor dat je energierijker opstaat..

Of we nu blij zijn met onze wekker of er een chronische hekel aan hebben: zonder wekker worden we niet wakker op het moment dat het nodig is. En of we nou té vaak snoozen en weer achter de feiten aan moeten lopen of dat we vóór de wekker wakker worden: scherp blijven en 'op tijd opstaan', zonder wekker zou dat niet lukken.

VRIJDAGGELUK (DEEL 7)

Vandaag was, in vergelijking met de andere vrijdagen, toch wel een beetje anders. 's Ochtends zijn we begonnen met koken, en het resultaat mocht er zijn:

Na het koken (voor 70 mensen!), mochten we natuurlijk meehelpen met het op eten. Omdat ik met mijn kookkunsten wel even een hele andere weg ingeslagen was in vergelijking met 'juf zijn', besloot ik ook maar eens te kijken hoe het leven als klusjesvrouw eruit zou zien. De figuurzagen waren compleet aan het einde van hun leven, maar ik was er van overtuigd dat we ze een tweede leven konden schenken. Zo begon ik, met een tang die hoogstwaarschijnlijk voor hele andere doeleinden werd gebruikt, de 'vleugelmoeren' (dit moest ik even googelen) los te draaien. Tevergeefs. Wie deze ooit had dichtgedraaid verdiend een prijs, want in plaats van dat de tang er voor zorgde dat het 'vleugelmoertje' losser kwam te zitten, braken beide vleugels van de schroef af. Helaas, misschien was het geven van een tweede leven toch niet zo realistisch...

Een groot voordeel van dit hard werken: we mochten eerder weekend vieren. Dus in dat geval ga ik daar maar eens even flink van genieten.

BEAM FESTIVAL - DAT WAT ERVOOR EN ERNA GEBEURDE

'Ik had het nog zo goed uitgepuzzeld; toch moest ik weer rennen naar de bus om hem te halen. Gelukkig was de tramhalte waar ik moest opstappen voor de tram richting het station, niet ver van het bushokje waar ik uitstapte. Er stonden stonden een hoop mensen te wachten. Leuk is dat altijd, 'mensen kijken'. Een paar meter naast mij stond een mevrouw een sigaretje te roken. De jonge knul van een jaar of 20, die eerst nog vlak naast haar stond,  liep wel erg overdreven hoestend en met een vies gezicht weg van haar. De mevrouw haalde haar schouders op en de jongen vond verderop een plekje waar hij zich vast een stuk beter voelde. Ik toverde het broodje met 'filet American' uit m'n tas. Tijd voor voedsel.'

VRIJDAGGELUK (6) - TIJD VOOR WEEKEND

Jullie boffen dat ik op vrijdag stage loop. Op mijn stage maak ik een hoop dingen mee die een blogpost waard zijn. Helaas kan niet ieder 'ding' de categorie 'Vrijdaggeluk' behalen. Om dat te worden, moet je een genie van een verhaal zijn. Voor mij dan.

TOPOGRAFIE 2.0

Het is zo oud en vertrouwd: Topografie leren. Vroeger was het vanzelfsprekend dat land na land volgde, ik vond het stiekem zelfs wel leuk om te leren. Al die plaatsen en steden in de wereld. Wegdromen, naar een land om later heen te reizen. Hoe zou het daar zijn? 

VRIJDAGGELUK (5)

Vandaag was echt, zoals ze dat dan wel eens noemen, een 'lekker' dagje. De kinderen waren leuk, het was heerlijk weer en de nieuwe workshop 'kleien' viel erg in de smaak!

Voordat de workshop startte, besloot ik even heel hulpvaardig lijmpotjes te vullen. Het moet tenslotte toch gebeuren en wie weet krijg ik er wel pluspunten mee, haha. Maar goed, ik wijk af. Lijmpotjes vullen. Vroeger was er niks leuker dan lijmballetjes maken. Daar heb ik hier het een en ander over geschreven. Maar de taak om een lijmpotje te vullen was veel lastiger dan ik ooit had verwacht...

TAG - PROJECT POSITIEF

Wat is het een kunst om altijd positief te blijven. Het is aanstekelijk en bijna magisch. Positiviteit houdt ons op de been, ons koppie boven water en het maakt ons gelukkig. Ik zeg: dit moeten we delen met elkaar! Dagmar heeft op haar blog "by Dagmar Valerie"  het 'Project positief' gestart. Op haar blog heeft ze verschillende posts geplaatst rondom dit thema, die absoluut de moeite waard zijn om te lezen. De 'tag' die bij het project hoort heeft mijn blog getroffen. Het is aan mij om jullie, door middel van dé vragenlijst, een kijkje te laten nemen in mijn leventje; wat betekent geluk voor mij?

VRIJDAGGELUK (4)

Ze zeggen altijd dat je buitenshuis meer meemaakt. Ergens kan ik me daar in vinden. Ik moet nu vertellen over mijn vrijdaggeluk, maar hoe ga ik jullie daar gelukkig mee maken als mijn dag vandaag bestond uit (huis)werken, Spotify platluisteren (Ben Cantelon -> aanrader!), gitaar stemmen, kluizenaar spelen in mijn slaapkamer?

Misschien moet ik daar dan maar iets over vertellen. Het begon dus allemaal met werken in de tuin. Voor het eerst (vrijdaggeluk puntje 1) gingen we de tomaten LOPEND plukken. And guess what: omdat het nog donker was mocht ik met een mooi lampje op mijn hoofd plukken! Ik voelde me een soort kolenmijnwerker. Of nog beter, een diamantenzoeker. Vrijdaggeluk puntje 2: Ik vond rode diamanten, meer dan ik ooit had gevonden. Bofkont.

Thuis gekomen ging ik de groenheid eens van me afspoelen en daarna lekker in mijn huispakkie achter m'n bureau m'n huiswerklijstje af gaan, met muziek op. En je voelt vrijdaggeluk puntje 3 al aankomen: Ik heb alles van m'n huiswerklijstje kunnen strepen.

Ik heb gitaar gespeeld en 's avonds met kaarsjes aan een lekker hollands prakkie gegeten. Leuk leuk leuk!


Fijn weekend! X

THE EYE-OPENER

Het was best schattig. Alle kindergezichtjes gericht op het scherm waar een afbeelding op stond van een regenboog. Op de afbeelding stond ook een grote houten boot en daarnaast een oude meneer, met een grijze baard. Ja, je denkt nu vast en zeker: heeft ze eindelijk vakantie, zoekt ze weer de kleine kindjes op. Precies. Net als de voorgaande jaren help ik weer bij de Vakantie Bijbel Week. Dit jaar als 'poppenkastpop Laura' en ondersteuning van de kinderstemmetjes met de microfoon tijdens het zingen.
Je kan nu misschien ook wel raden wie die oude meneer met de grijze baard is. Nee, geen sinterklaas; het is Noach. Het is één van de bijbelverhalen die veel wordt verteld aan kids. Ik vind het een mooi verhaal, maar 'mooi' om een bijzondere reden. De regenboog. And I'm gonna tell you why!

VRIJDAGGELUK (3)

Ja, de vrijdag ging te snel om vrijdag te posten. Uiteindelijk is het weekend voorbij, maar dat betekend niet dat ik niet ga vertellen over mijn vrijdaggeluk! Dus, zet je schrap!

Vrijdag was mijn drijfveer dat ik eerst een leuke stagedag zou hebben en daarna naar vrienden zou gaan dit weekend. Oh, en niet te vergeten: dat de vakantie zou beginnen! Een hoop leuke dingen, een hoop vrijdaggeluk, maar toch gebeurde er iets wat dat alles bijna zou overtreffen..,

"Juf, juf! Kunt u alstublieft een hint geven?!". Ik liep even langs om te kijken waar ik een hint voor moest geven en antwoordde dat ze eerst zelf even goed moesten nadenken, PimPamPet. Een oud maar goud spel, al zeg ik het zelf. Ze hadden even een spelletjestijd en iedereen was iets anders aan het doen. Nog geen twee minuten later stonden de twee weer achter me. "Juf, wilt u alstublieft een hint geven, want we weten het echt niet!" Ik lachte even en liep met de twee mee. "Etenswaren met de letter 'D', juf!" Omdat ik zelf ook niet binnen drie tellen zou weten welk etenswaren met die letter begon moest ik even nadenken. "Mijn hint is: Een soort 'drinken' met die letter." Ik moet zelfs even bekennen dat ik nu al niet eens meer weet welk drinken ik in mijn hoofd had, zo slecht was de hint blijkbaar. Een van de twee kneep z'n ogen fijn en aan alles was te zien dat hij hardop aan het denken was. "Dee, deee, dene, denema, DENEMARKSE KOFFIE!!!"

Oké. Mijn ogen werden schoteltjes en ik moest uitkijken dat ik niet verschrikkelijk hard ging lachen. Het erge was, dat toen ik grinnikend zei dat ik geen 'Denemarkse koffie' bedoelde, hij gewoon verder ging met 'Oh, dan is het Denemarkse sap!' Alles net zo serieus bedoeld als zijn vorige opmerking.

Ik kan het nu echt niet laten om te zeggen, Ik heb een nieuw doel op the bucketlist: ik wil een keer Denemarkse koffie drinken. Ook al vind ik koffie vies. Echt heel vies.

Liefssss

VRIJDAGGELUK (2)

Vrijdaggeluk is het aangaan van de laatste uitdagingen om je week succesvol af te sluiten. Dat was het geval vandaag.

Ook dit keer heeft mijn vrijdaggeluk weer te maken met de schminkworkshop! Of ik even iemand in Mega Mindy kon veranderen. Soms is het heel erg lastig als een kind specifieke plannen heeft. En ja, zeg het zelf, Mega Mindy schminken is niet niks. Zeker niet om de superheldin voor veel kleine meiden even uit de losse pols, met mijn minimale ervaring, op een kindergezichtje te toveren.

Maar ja, een kind teleurstellen wil je ook niet. Je bent tenslotte degene die de workshop geeft, ervaren of niet ervaren, en de kinderen hebben een hoge verwachting van je. Even als de ouders van de kinderen, maar ook zeker de collega's die de geschminkte kinderen na de workshop rond zien huppelen. Ik probeer nog heel voorzichtig: 'Oh, vind je deze niet veel mooier?' Oef. Hoe durfde ik het te vragen.

Vastberaden was ze. Met een moeilijk gezicht keek ik naar de afbeelding die voor me lag. Ik was mezelf al helemaal mentaal aan het voorbereiden op mijn eerste schmink-nederlaag, toen het meisje ineens voor me zat met een andere afbeelding in haar hand. Half smekend met denkbeeldige, grote puppy-ogen keek ik naar haar, in de hoop dat ze zou zeggen dat haar voorkeur naar het prinsesje ging die op de afbeelding stond die zij in haar handen hield. "Ik wil deze!" zei ze glunderend. Ik had haar wel kunnen omhelzen.

Terwijl ik de kleurtjes bij elkaar aan het zoeken was, sponsjes en kwastjes zocht bedacht ik me dat ik eigenlijk nog niet eens zo heel goed naar de afbeelding had gekeken. Toen ik weer ging zitten en het voorbeeld omhoog hield, wist ik niet zo goed meer waar ik zo moeilijk over deed toen ik Mega Mindy moest schminken. Deze keuze was hoogstwaarschijnlijk even lastig! Maar, switchen was geen optie, schminken moest ik!

Vrijdaggeluk. Het aangaan van die laatste uitdagingen in de week. Voor mij was dat het gezichtskunstwerk. Ik zeg: Missie volbracht.

VRIJDAGGELUK (DEEL 1)

Lees de titel nog maar eens opnieuw. 'Vrijdaggeluk'. Het lijkt net op een bestaand woord, vind je niet? Ik denk dat dat komt omdat vrijdaggeluk ook echt bestaat. Het maakt niet uit wat er namelijk op een vrijdag gebeurd; de hele dag kun je terugvallen op dat ene zinnetje. "Nog even, het is bijna weekend!" Omdat de vrijdag dus best wel een bijzondere dag is ga ik proberen iedere vrijdag een 'vrijdaggeluk' post te plaatsen.

Vandaag heb ik op mijn stage een workshop 'schminken' aan een clubje van zes kinderen gegeven. Een paar jaar terug ontdekte ik dat schminken mij best wel lag en mijn resultaten zeker niet slecht waren. De kinderen waren enorm enthousiast en wilden gelijk prinsessen, vlinders en hondjes worden. Sommigen hadden wel hele bijzondere wensen, maar we hadden de afspraak gemaakt om het deze week 'klein' te houden, aangezien de workshop drie weken op vrijdagmiddag is.

Ik zou willen dat ik de hele dag kon schminken. De dagen gaan al snel, maar de tijd gaat nog harder als je geconcentreerd kindergezichtjes aan het verven bent. "Juf, ik wou dat je mijn zus was, dan kon je me iedere dag schminken". "Nu bent u niet de stagiaire juf, maar de schminkjuf".  Die opmerkingen. Ze worden steeds mooier en steeds bijzonderder, maar ze maken mijn dag, haha!

Schminken vergt geduld. "Juf, ik heb jeuk aan mijn neus". Leuk dat ze dat even melden, maar dat hadden ze beter kunnen vertellen vóór dat ze begonnen met kriebelen en mijn mooie kunstwerk een beetje misvormt. Vriendelijke lachen, grapje maken, verder gaan. I like it.

Dus lieve mensen, dit was mijn vrijdaggeluk. Ik wens jullie een mooi weekend toe!

Tijd op pizza te eten op het strand.

GESCHEURD KRAAKBEEN

Als je geen sieraad door je kraakbeen hebt (denk aan een piercing in je oor), zul je het volgende verhaal vast heel vreemd vinden. Ik vraag me zelfs af of, als je wél een oor(bel)piercing hebt, of je dit verhaal gaat begrijpen. In beide gevallen: lees maar gewoon door, het is de moeite waard.

DE GEDACHTEGANG VAN EEN VIS

Vissen zijn rare dieren. Sommigen zijn klein, andere groot. Maar welke maat of soort je ook uitkiest, ze zijn allemaal even raar. Ze kijken raar, zwemmen raar en hebben soms de meest debiele lichaamsvormen die je kunt bedenken. Dieren kunnen niet denken, wordt er gezegd. Maar ik twijfel daar aan...

Voor mij staan tientallen aquaria, ingebouwd in de muur. Er zijn echt heel veel verschillende soorten vissen. Ik hou van dieren maar met vissen heb ik niet zoveel. Maar als ik dan toch moet kiezen voor een bepaalde soort, dan kies ik de 'Cichliden'. Dat klinkt alsof ik, ondanks mijn anti-interesse voor vissen, een aardige ervaringsdeskundige ben. Om eerlijk te zijn, nee. Niet echt.

Wat betreft de Cichliden; in mijn examenjaar op de middelbare school moest ik een eindverslag maken over deze vissoort, inclusief een mondelinge overhoring. Vandaar dat dit de enige soort vis is waar ik veel over weet. Of deze soort kan 'denken'?

We zijn een hoop vissen verder als ik in de auto zit, met een zakje gevuld met water op mijn schoot. Het papieren (patat-, vind ik)zakje wat om het plastic waterzakje heen zit is niet doorzichtig, maar ik voel de angst van de kleine visjes die er in zitten. Samen met mijn vader hebben we visjes gekocht. Nee, niet voor mij. Voor mijn vader.

 "Niet stiekem schudden hè! "Goed vasthouden!" Alsof ik op een prachtig paard in galop ga, beweeg ik met iedere kuil en hobbel mee die er in de weg zit. Alsof ik een kip ben die de eieren waar haar geliefde kuikentjes in zitten voor elk gevaar wil beschermen.

Wat een werk was dat, dat in elkaar brouwen van dat vissenverslag op de middelbare school. Natuurlijk heb ik het onderwerp Cichliden niet zelf gekozen, maar helaas hád ik ook niet veel te kiezen. Ineens werd deze vis figuurlijk op mijn bord geschoven en ik moest maar zien wat ik er van maakte. Met de klas gingen we naar de dierentuin om je dier te bestuderen. Gek genoeg was ik langer te vinden bij de reptielen en heb ik zeer weinig tijd doorgebracht met de edelachtbare, zeer gekleurde vis, die vooral voor komt in het Malawimeer. Good to know.

Maar toen ik daar stond, was er een vis die me zo dom aan keek. Ik dacht: Wat denkt deze vis nu eigenlijk? 'Wat voor een debiel twee-potig wezen, met bruine ogen en blonde haren staat mij te bestuderen?' 'Zou het leven op benen beter zijn, dan voor altijd opgescheept zitten met vinnen?' Waarschijnlijk dacht die vis geen van al die dingen. Maar ik kán niet geloven dat een vis echt zo dom is als 'ie er uit ziet. Een vis moet toch wel iets kunnen denken, een klein beetje levensbesef hebben? Waarom zou hij anders vluchten als hij wordt aangevallen, of zou hij denken dat het spel tikkertje geen dood kent in de diepe wateren? 

Je kent het, de groten winnen altijd. Dus deze kleine, kleurrijke vis zou toch een groot in case of emergency - ontsnappingsplan moeten hebben bedacht? Een plan B hebben? Ik weet het niet, maar als een vis echt he-le-maal niets zou denken, geen gedachtegang zou hebben, zou ik wel eens een weekje een vis willen zijn.

Je kent het. Je zegt iets hardop, in de hoop dat het niet gebeurt. And guess what: Het gebeurt wel. Zo'n moment waarvan je achteraf denkt: 'Had ik dat nou maar nooit gezegd, want dan zul je altijd zien dat het wél gebeurt. Je kunt tegenspartelen, maar je bent een vis op het droge. Je kan geen kant op en je hebt geen idee wat je er mee aan moet. Gebeurd. Vandaag heb ik de bevestiging gekregen (lang leve het mbo niveau van tegenwoordig) dat gebeurd verleden tijd is. Terwijl ik dit denk, kijk ik om me heen. Vrij donker, al zeg ik het zelf. Maar huh? Ik heb geen benen meer. Geen armen.

Mijn lichaam is bedekt met schubben en ik zwem me rot met de veel te kleine vinnen die langs m'n fel roze schubbenbilletjes hangen. Langzaam kom ik vooruit, maar ik word er steeds beter in. Als ik dan eindelijk de smaak te pakken heb, zie ik in de verte een donkere gedaante op me af komen. Het lijkt wel of ik ben opgeslokt in de film Finding Nemo. Vlijmscherpe tanden omsingelen mijn beschupte vissenlijfje. Waar is mijn ontsnappingsplan? Mijn plan B? Ik heb nooit de kans gekregen of daar over na te denken! Kan ik überhaupt wel denken?


Ik weet het niet. Deze post is geschreven, met de gedachtegang van een vis.

VERBINDING MET PEREN

Eindelijk strompel ik de woonkamer binnen, gooi mijn sleutel op het kastje, rennen (of poging tot rennen), en plof neer op mijn bed. Ik wil liggen en alleen nog maar series kijken. Stage was erg leuk, maar het voelde alsof ik drie weken zonder weekend had geleefd. Totaal overgeslagen. Ik zet m'n laptop aan en ik klik een serie aan. 'Verbinden met peers' staat er. En ja, grappig is het zeker niet, maar ik denk dus altijd aan peren die met naald en draad aan elkaar vast worden gemaakt. Ik krijg het beeld gewoon niet uit mijn hoofd...


Lang leve de internetverbinding bij ons thuis, die altijd snel is, behalve op de momenten dat je wilt dat die peren even sneller aan elkaar genaaid worden. Het laden van de serie duurt lang. In de tussentijd ben ik maar even vakantie foto's en filmpjes gaan kijken, want als je naar het beeldscherm blijft kijken, worden blijkbaar zelfs die peren zenuwachtig en die zouden er spontaan rot van worden.

Zo was dat in dit geval. Na minutenlang wachten, ik moest het drie keer controleren, bleek dat ik de verkeerde serie had gedownload.
Een jong ventje op mijn stage zou hebben gezegd: "Weet je wat het toppunt van domheid is? Struikelen over draadloos internet.

Daar lig je dan. Zo'n trek in peren, oftewel serie kijken. Ik had nog tien minuten voordat ik zou gaan eten en ik had nog steeds geen idee hoe dat spannende stukje zou aflopen wat ik alweer dagen terug voor het laatst had gezien. Opnieuw 'verbinden met peers'. Hopelijk dit keer met iets meer vrucht.

WEER NAAR SCHOOL

Ik kijk uit het raam terwijl ik nog met een slaapkop op mijn bureaustoel zit. De laatste paar uurtjes zomervakantie tikken voorbij. Op mijn bureau ligt m'n nieuwe agenda, m'n boeken, m'n schriftjes en alles wat weer nodig is om dit jaar succesvol te maken. Want dat is zeker de bedoeling: aan het einde van dit schooljaar zal ik trots met een diploma in mijn handen staan.

OUDEJAARSDAG

Ja, het is nou eenmaal zo. Hoe ouder je wordt - en oh wat is 18 jaar dan alweer oud - hoe meer het verjaardagsgevoel verdwijnt. Maar denk nou nog eens terug aan vroeger, hoe intens je kon verlangen naar die ene dag waar alles eventjes om jou draaide. En dan niet eens de heerlijke kleffe zoentjes van oma's en tante's, de cadeautjes die je kreeg of de miljoenen handjes en felicitaties die je aanhoorde. Maar gewoon alleen dat heerlijke 'ik ben vandaag jarig' gevoel...

Ik ben eerlijk als ik zeg dat ik serieus nog aftel voor mijn verjaardag. Precies een maand van de voren vier ik mijn niet-verjaardag en trakteer ik mezelf op een broodje. Ik heb soms medelijden met de vrienden die steeds opnieuw moeten aanhoren dat ik bijna jarig ben! Maar ik ben ook heel eerlijk als ik zeg dat ik dat doe om juist dat verjaardagsgevoel levend te houden. Want wie wil er nou jarig zijn zonder zich jarig te voelen? Misschien heb je dat wel, dat kan. Misschien ben je niet zo dol op die kleffe zoentjes, of continu 'dankjewel' zeggen als je wordt gefeliciteerd. Of misschien wil je je wel jarig voelen, maar is het er gewoon niet. Ik kan het me voorstellen, echt waar, maar het is juist zo leuk als je op je verjaardag je nét zo jarig voelt als jaren terug toen je als dondersteen van de bank naar de deur vloog om te kijken of de visite er al was.

En nee. Dat doe ik nu niet meer, hoor. Ha ha.

Vandaag vier ik mijn oudejaarsdag. In de zin van; 'zij maakt ook echt overal een feestdag van', haha. Morgen word ik 18. Redelijk volwassen, zoals ze dat mooi weten te zeggen. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik als klein meisje naar school huppelde en er bij een huis in de straat een heel groot bord aan de deur hing waar '18' op stond. "Sjonge, dan ben je ook oud. Dan ben je gewoon een groot mens", dacht ik. Ja, het is wat sneller gegaan dan ik dacht. Of ik een oud, groot mens ben, durf ik niet met zekerheid te zeggen. Wat ik wel weet, is dat 18 jaar worden wel een kinderdroom is geweest. Onbewust.

Vanavond om 23:59 uur sta ik gewapend klaar, in het oranje, om mijn kinderdroom waar te maken. En met een beetje geluk juicht iedereen in het stadion mee om het te vieren!

DE ZOMER DRAAIT OM ALLES

Dames en heren het is bijna zover! De zomer 2014 staat smekend achter de deur, of 'ie nou eindelijk eens naar binnen mag. Leuk geprobeerd zomertje, maar blijf maar lekker buiten! Zorg eerst maar eens dat je er echt helemaal klaar voor bent, want dan komen wij wel naar buiten!

Zomerplannen maken is zo ongeveer iets wat ik het hele jaar door doe. Ga ik nog op vakantie? Waarheen? Hoe? Met wie? En wat doe ik als ik thuis ben? Geloof me, ik heb zoveel leuke dingen in de 'summer to do list' staan (like always), dat ik zelfs daar een aparte blog over zou kunnen starten. Helaas wil het niet zo met de vrije tijd, dus een tweede blog is (nu nog) geen optie. Oh en: ik heb dit jaar voor het eerst in één keer een bikini kunnen kopen. Andere jaren moest ik eerst 25 keer shoppen en dan kocht ik een bikini die de naam  'noodbikini' kreeg omdat 'ie totaal niet leek op de bikini die ik in mijn hoofd had. Tip: schakel je hoofd uit. Zo heb ik namelijk in één keer de bikini gevonden waar ik echt hopeloos verliefd op ben geworden. Al had ik vorig jaar ook wel een hele leuke, een niet-noodbikini; fel roze. Maar intussen is die zo erg verkleurd dat ik me er niet meer in kan vertonen.

Oké, genoeg bikini verhalen. Vakantie. Later we het over vakantie hebben. Tussen de stranddiensten op de Reddingsbrigade, mijn tomatenplukcarrière en barbecue's door ga ik ook nog op vakantie naar Frankrijk en Parijs. Parijs, oh my dear. Ik hou van Parijs. Maar voordat ik op vakantie ga wil ik wel eerst de perfecte zonnebrandcrème vinden. En een zonnebril.

In 'Hello Summer' lees je  meer over de zomer. De zomer, het lijkt wel alsof alles daar om draait. Of beter gezegd: de zomer draait om alles! Het draait om nieuwe mensen, uitdaging en gezelligheid. Frisse wind en een gezonde warmte om de rest van het jaar er weer tegenaan te gaan. Ik kan niks anders zeggen: Geniet er
weer van, guys!

TAFEL 35

"Ehm, mam? Wat doe je?". Met een brede grijns op haar gezicht zocht ze een parkeervak uit op de parkeerplaats. "Mam, wat doen we hier?" zei ik nog eens. "Schat, dit is het CBR!" antwoordde ze. Nou, echt waar: zoiets vreemds had ze nog nooit gezegd. Het CBR? Dit was een zwembad!

EEN TWEEDE KANS

Het was best lekker weer toen ik m'n krantenfiets uit de schuur haalde. Ik moest wel een beetje doorgaan, ik wist dat we snel zouden gaan eten. Met de fiets aan m'n hand liep ik richting de poortdeur. Een grote dikke kraai zat op de rand van de schuur. Fluiten kon je het niet meer noemen; krijsen was het. Met een bedenkelijk gezicht keek ik naar de kraai en mompelde 'dat ie niet zo moest flirten' met me. Ik liep weer door. Maar het krijsen hield niet op.

"Er is iets hè?" zei ik tegen de kraai. En ja, ik heb gepraat tegen een vogel. Hij krijste nog veel harder en hij liep onrustig over de dakrand heen. Ik voelde dat er iets was en ik had al een vaag vermoeden...

Ik zette de krantenfiets in de poort tegen de schutting. Ik keek om me heen en liep naar links, de kant waar geen uitgang is. "Ik wist het!" zei ik. Bij de deur van de naasterdenaastbuurman hipte een kleine kraai. Kaalgeplukt leek ze, waarschijnlijk omdat het een jonkie was. De moederkraai krijste nog harder dan ooit. Hij hipte en hij hipte. Wat sneu, waarschijnlijk is hij gevallen toe hij ging proberen te vliegen.

Ik met mijn reddersinstinct en intussen als ervaren dierenredder, liep voorzichtig op het beestje af. De angst droop van het gezichtje. De moederkraai krijste zo hard, dat ik serieus dacht dat het niet lang meer zou duren voordat ze haar eigen longen zou opblazen. Het duurde even en het koste wat energie tot ik het beestje in mijn handen had. Heldere blauwe ogen staarde me aan. "Ja...", zuchtte ik, "En dan te bedenken dat je in deze periode van het jaar niet de enige bent... Ze kunnen niks met je...".

Nog steeds zat moederkraai op het randje van de schuur. Ik dacht even diep na. Wat kan ik nu nog betekenen voor dat beestje. We haalden de trap erbij en met wat hulp klapten we hem uit. Of ik de vogel ging leren vliegen? No way, haha.

Ik klom de trap op en toen ik helemaal bovenaan stond zette ik het beestje op het schuurdak, bij z'n moeder. Dit was het minste wat ik kon doen voor hem. Ik vond dat het beestje een plek bij z'n familie verdiende. En een tweede kans om te leren vliegen. 

INEENS WERD 'IE POPULAIR

Je zal het vast al eens hebben meegemaakt. In je grootste enthousiasme koop je iets, wat je maar slechts één keer gebruikt. Het kan van alles zijn, maar bij mij was het dus dit. Het was de zomer van twee jaar terug dat ze zo 'in' waren. Alle dametjes in de magazines liepen er mee. En ik hield er van!

HELP, IK WORD GELEEFD!

`

Het is iets wat intussen wekelijks, bijna dagelijks wel een probleem vormt. Vrijdag avond een feestje gehad, zaterdag met de Reddingsbrigade naar de Efteling, zondag naar de kerk en genieten van de zon, 's avonds weer een verjaardag, maandag rijles en theorie van de Reddingsbrigade... en geloof het of niet ... maar morgen hang ik weer rond in de Efteling! Ik heb een hoop leuke dingen te doen en er is iedere dag wel iets om naar uit te kijken. Dat is natuurlijk super fijn, maar het brengt ook nadelen met zich mee...
Nadelen? Ja, nadelen. Tenminste, het ligt er aan hoe je met die nadelen omgaat. Omdat je iedere dag weer iets nieuws hebt om naar uit te kijken, geniet je vaak niet meer van 'de dag erna'. Hieronder een voorbeeld om het uit te leggen.

'Stel. Je bent 8 jaar. Samen met je mama zit je aan de grote tafel in de woonkamer. De hele tafel ligt vol met kaartjes. 'Je bent uitgenodigd!', staat er op. Mama houdt een briefje in haar handen, vol gekladderd met de door jou op je mooist geschreven namen van je vriendjes en vriendinnetjes. Je droomt weg. Het duurt nog anderhalve maand voordat je jarig bent, maar je kunt niet wachten tot je feestje aanbreekt, ook al is het nog zo ver weg.

Ruim twee weken voor je feestje droom je al 's nachts over hoe het zal worden. In je bedje lig je al helemaal uit te puzzelen hoe je de cadeautje zal gaan uitpakken en wat je graag zou willen eten. Je hebt er zoveel zin in, je kan bijna niet meer wachten!

Gelukkig hoeft dat ook niet meer. Voor je het weet is het 12:00 uur en staat mama jullie op het schoolplein op te wachten. Op school was het bijna niet meer uit te houden. Alle gespreksstof was gebaseerd op jouw feestje die gevierd zou gaan worden. Eindelijk start het feestje!

Je wordt 's ochtends wakker. Je knippert met je ogen. Op je bureau staat het vol cadeautjes. Je glimlacht. Papa komt naar je slaapkamer en laat de foto's zien die hij heeft gemaakt op jouw feestje. Het was zo leuk! De hele week nog geniet je ervan. In de klas mag je vertellen over hoe het was, over de cadeautjes die je hebt gekregen en je mag ook wat foto's laten zien.'


In dit voorbeeld kun je zien hoe makkelijk het vroeger was om  ervóór te genieten, tijdens te genieten en ná te genieten. Als ik nu vanuit mezelf spreek red ik vaak alleen de eerste twee puntjes, of zelfs alleen het tweede puntje. Dit komt omdat ik in sommige weken zoveel leuke dingen heb, dat ik vaak maar heel kort kan genieten van het moment ervóór en vaak ook erná. De weken gaan steeds sneller en sneller voorbij. Als het één is geweest is het ander alweer aangebroken.

Om dit te voorkomen dat je 'geleefd' wordt, moet je in actie komen. We komen er namelijk niet gemakkelijk onderuit vandaag de dag. Ik zeg: TIP-TIJD.

Tip 1: Is dit de week waarin jij allemaal leuke dingen vlak achter elkaar hebt? Zet al die dingen eens op een rijtje. Tel ze. Door te tellen hoeveel leuke dingen je gaat doen deze week krijg je meer 'besef'.
Tip 2: Als je iets leuks gaat doen hoef je vaak jezelf niet te dwingen er over na te denken; dit gebeurd vanzelf. Je praat er met anderen over en je kan al vaak helemaal in je hoofd beelden gaan maken over hoe het zal zijn (te vergelijken met het voorbeeld!). No problem! Je bent goed bezig. Leuke dingen, daar moet over gepraat worden!
Tip 3: Dan is het zover. Eindelijk is 'dat leuke' aangebroken! Deze tip is minder vanzelfsprekend, maar zeker de moeite waard: Sta er eens bij stil dat dat moment nu is aangebroken. Kijk om je heen en grinnik even in jezelf. Dat laatste is persoonlijk... ;-)
Tip 4: It's gone. Het feest is voorbij. Now it's only just a memory. Een herinnering, toch? Dat is de tip. Zorg dat de herinnering warm blijft! Bekijk in dezelfde week of de week erna de foto's, of herinner anderen er nog eens aan!

Nick en Simon hebben een goed nummer dat aansluit op 'geleefd' worden. Aanrader!



Geniet van de week!
Liefs,
Celleke Velleke

ALS AUTOTHEORIE BELANGRIJK WORDT...

Auto rijden. In december heb ik een post geplaatst over mijn eerste rijles. (Gemist?! Klik hier.) Schakelen, remmen, gas geven en vooral heel goed opletten. Ja, als ik eerlijk moet zijn: het rijden gaat me eigenlijk  best goed af.

KOEKJE ANDERSOM

Geloof het of niet, maar het is zo. Koekjes met bijvoorbeeld chocolade erop zijn heerlijk, maar er is maar één echte manier om je koekje te eten. Want wat is er nou lekkerder, de bovenkant onder, of de onderkant boven? Of andersom? Je denkt nu misschien: Wat maakt dat nou weer uit? Geloof me. Het is een wereld van verschil.

Neem als voorbeeld een rijstwafel met BBQ smaak. Snack'a'Jack. Zou je de kant met de BBQ'poeder bovenaan of onderaan laten? Test het eens uit, ik durf te wedden dat als je de poeder aan de onderkant houdt en een hap neemt, de rijstwafel een stuk minder lekker is dan andersom!

Chocoladekoekjes. Wat is er lekkerder?! Juist, bijna niks. Maar ook bij de lekkerste chocoladekoekjes geldt: het doet er toe als je je koekje andersom houdt.

Geloof je het al? Niet?! Jij leest deze blog toch ook niet ondersteboven, of wel?! Now you see it. Het doet er toe. Andersom is not done.

TAKE IT EASY

Voor alle studerende examennerds is het bijna zo ver: de examens zijn begonnen! Nu is het klaar met deze* mooie smoesjes en moeten er echt even goeie cijfers worden neergezet, want natuurlijk wil iedereen met voldoendes slagen.

(*één van de mooie smoesjes)

Maar als het goed is hebben jullie allemaal heel hard geleerd en zijn de voldoendes straks de overwinnaars.
Die examens moeten natuurlijk nog wel gemaakt worden en dat geeft, ja dat geeft het zeker, toch wel stress.

Heb je al gekeken op Studyflow? Dit een site waarop je examens kunt oefenen! Ik raad hem jullie zeker aan, want tijdens mijn examenperiode heb ik deze site ook heel veel gebruikt. Studyflow bestaat uit oefenexamens die jouw resultaten bijhoudt, zodat je kunt zien wat je nog beter moet kennen en welke dingen je al heleaal onder controle hebt.

Maare. Ik zei stress hè? We all don't like. Daarom hier een paar tips waarmee jullie straks heel relaxed aan jullie examens kunnen beginnen:

1. Ga op tijd naar bed toe. Rust is belangrijk en een uitgerust gevoel zorgt voor minder stress! Geleerde stof verwerk je het best als je slaapt! (En dat betekend dan ook dat je je mobiel ook met rust laat!)
2. Zorg dat je op tijd bent bij je examen. Check de avond van te voren hoe laat je aanwezig moet zijn op school en doe dit 's ochtends nog een keer. Reken bij het naar school toe gaan vijf of tien minuten extra: mocht je pech krijgen...
3. Doe makkelijke kleren aan. Trek iets aan wat jij prettig vind zitten!
4. Voorbereiding; Leg de avond van te voren je tas met pennen, potloden, gummen, rekenmachines etc. al klaar.

Als het gaat om eten en examentips is hieronder nog een goed rijtje te vinden die examenstress verminderd:

1. Chocola. Chocola. Chocola. 
2. Drink voor je examen een lekker kopje thee voor de ontspanning. (met een vleugje honing!)
3. Bananen (helpen tegen de zenuwen!)
4. Kauwgom. Niet overdreven gaan smakken, dat levert jou een heerlijke kauwgommaaltijd op, maar de anderen frustratie.

Een absolute NOT DONE : Energydrankjes. Door het suiker krijg je een enorme boost, maar daarna kun je je rekenen op een 'hoi-ik-voel-me-futloos' moment. Geen goed idee als je examens lang duren...

Het is nog niet afgelopen met het keiharde leren, nee, tussen de examens door blijft het nog even hard blokken. Maar die motivatie dan? Ja, die vecht voor z'n leven voor die vrijheid na de examens.

Probeer vooral veel te ontspannen! Je hebt de afgelopen periodes hard zat geleerd en je kunt ook heus nog wel alles even doornemen, maar ontspanning is gonna make your flag.

Zet 'm op kanjers, go for it!

BLAUW VUUR

Eindelijk zit ik in de Blue Fire. Na zo lang wachten in die eindeloze r... Rij? Welke rij?! Er was helemaal geen rij. We mochten gewoon voordringen. Of beter gezegd: we mochten door de medewerkeringang!

OPGERUIMD STAAT HEEL NETJES

Opruimen is niet altijd even leuk, true story. Maar soms, als je zo'n geweldige opruimbui hebt, dan voelt het alsof opruimen meer dan een hobby is geworden. Klinkt heel raar natuurlijk, maar een lekker stuk chocolade van Milka (daar komt nog een ge-wel-dige post over) en met de radio aan gaat het opruimen vaak sneller dan verwacht.

DE ROLLENDE DOBBELSTEEN

Daar is 'ie weer. De titel die mijn hersenen onverwacht binnendringt, de titel die inspiratie voor een nieuwe blog afstoot, zonder eigenlijk te weten waar de blog over zal gaan. Ik verdeel het in stappen en stel mezelf dan eerst maar de vraag: Hoe ben ik nou eigenlijk aan deze titel gekomen?

VAN DE STERREN, NAAR DE MELKWEG

De ruimte. De maan. De sterren. Het is best adembenemend, vind je niet? Het is een plek waar de meesten onder ons nog nooit geweest zijn, maar waar we wel zoveel over weten en horen. En van al die dingen die zich in de ruimte bevinden, blijven de sterren ons toch het meest inspireren. Nu ben ik niet zo sterrenkundig ingesteld, maar toch.

Ik ben eigenlijk pas net weg. Eerst bevond ik mij tussen de sterren, maar ik ben overgestapt naar de melkweg. Ik had het naar mijn zin bij de sterren, zeker, maar ik was op zoek naar iets nieuws. Iets groters. Iets mooiers. Iets waar ik de komende tijd kon verblijven. Het is wel belangrijk om eens uit je comfort zone te stappen, toch? Bij elkaar heeft de reis van de sterren naar de melkweg wel bijna vier jaar geduurd. Het was een hele tijd, maar je kent het wel: Sometimes Life's Good.

Maar helaas bleef dat 'Life's Good' motto niet hangen. Nja, het motto bleef wel hangen, alleen ik raakte verdwaald. Ik wist eigenlijk niet eens waar mijn reis naar toe was. Want hoe wist ik nou wat dat nieuwe was? Iets groters? Iets mooiers?
Ik besefte dat ik nu EN niet meer bij de sterren was EN ook het nieuwe nog niet had bereikt. Vier weken lang struinde ik rond door een lege ruimte.

Na die reis en al die dingen die ik tijdens die reis had meegemaakt, bereikte ik eindelijk een plek waar ik het weer goed kreeg: de melkweg. De melkweg bood mij dat mooie grote, dat nieuwe wat ik zocht. Het was daar anders als bij de sterren, maar wel heel leuk. Misschien kon ik hier wel voor een hele poos blijven! Maar ik wist dat ik niet voor altijd op de melkweg kon rondhangen, want er komt altijd weer een tijd dat ik weer op zoek moet gaan naar iets nieuws.

Liefs XX


*Ik ben erg blij dat ik, nadat ik m'n Samsung Star en LG Optimus heb verslonden, nu eindelijk mijn Samsung Galaxy S4 heb!

VROEGE LENTE

Wintermaanden 2013/2014. Het enige seizoen van dit jaar dat geen feit is gebleken. Geen sneeuwvlok heeft de bodem hier geraakt; tenminste niet hier in mijn buurt. Oké, soms was het koud. Maar het was niet zó koud dat je jezelf in driehonderd winterjassen zou willen verstoppen, met handschoenen en een muts, als een kers op de taart. Heel raar om de winter over te slaan. 
Overslaan? Dacht het even niet. Als de sneeuw niet hier heen komt, dan zoek ik de sneeuw zelf wel op.

HAPPY BIRTHDAY BARBIE DOLL

Hiep hoera, Barbie is 50 jaar geworden! En wat ziet ze erg toch voorbeeldig jong uit op haar leeftijd...
Oké, eigenlijk is Barbie 55 jaar geworden, maar haar Nederlandse familie is 50 jaar geleden ontstaan.

LIEFDE IN EEN DEKSEL

Na de post over 'a jar of hearts', schoot me ineens iets geweldigs te binnen. Het gaat wel een stukje terug in de tijd... 

Het was die ene witte drinkbeker die daar zo stond te stralen op het tafeltje. Die drinkbeker, die was van mij. De drinkbeker die door mams iedere ochtend werd voorzien van limonade. Nu moet ik er echt niet meer aan denken, maar in die tijd stond ik echt te trappelen om in de pauze die hele beker limonade leeg te drinken. Maar deze drinkbeker was er niet zomaar eentje... hij was heel bijzonder.

VAN LINKS NAAR RECHTS

Vanochtend toen ik wakker werd schoot het als één van de eerste dingen door mijn hoofd. Ik heb vannacht een blog geschreven. Het ging over, ... Wacht. Vannacht? Hoe kan dat nou weer?!

DE NIEUWJAARSSTROMPEL

Het is en blijft het aftellen wat het zo extra leuk maakt. Eerst zit je twee minuten te prakkiseren of je nou op de 4e minuut je kleding uit zal doen, of dat je toch maar wacht tot de teller de laatste twee minuten aftikt. Uiteindelijk heb ik maar voor minuut 2,5 gekozen, lekker random.