HAPPY BIRTHDAY BARBIE DOLL

Hiep hoera, Barbie is 50 jaar geworden! En wat ziet ze erg toch voorbeeldig jong uit op haar leeftijd...
Oké, eigenlijk is Barbie 55 jaar geworden, maar haar Nederlandse familie is 50 jaar geleden ontstaan.


Met de Barbies spelen was vroeger een begrip voor mij. Uren kon ik er zoet mee zijn. Verkleden, haren borstelen, jurkjes uitzoeken en intussen een hele Barbiestad bouwen in de slaapkamer. Het begon voor mij toen ik een klein schattig meisje was. Mijn moeder haalde een grote zak van zolder, met de boodschap: "Deze spulletjes zijn allemaal van mij geweest. Je mag er mee spelen! Wel voorzichtig mee doen hè?" Uit de zak kwamen een paar prachtige Barbiepoppen met lange jurken, een echt Barbie bed en verschillende kleine dingen zoals een tafeltje en wat stoeltjes. Steeds meer ging ik er mee spelen en beetje bij beetje werd mijn Barbiefamilie uitgebreid.

Van alle Barbies die in mijn roze slaapkamertje woonden had ik toch wel m'n favorieten. Eén daarvan was sowieso de mannelijke, surfdude Marvin. Het was de knapste, trouwste, eerlijkste en liefste mannelijkheid onder de Barbies. Logisch ook, want meer mannen had ik niet. Marvin was getrouwd met Carmen, een prachtige Barbie met donkerblonde haren. Ze waren een setje en roken allebei naar cocos. HEER-LIJK. Marvin en Carmen hadden een kindje, die Shelly heette. Eigenlijk was deze kinderbarbie oorspronkelijk een kindje van een zeemeermin, maarja, ik vond d'r beter bij het surf stelletje passen. Overigens was ik ook niet in bezit van een zeemeerman, en dan klopte dat verhaal natuurlijk niet - knipoog.

Nog een andere favoriet was de prachtige prinses Fensa met donkerbruine, golvende krullen. Ze had een paarse jurk aan met miljoenen glitters. En het leuke was dat je die jurk ook andersom kon aantrekken, zodat het een prachtige witte bruidsjurk werd.  De vriendin van Fensa, Mientje, droomde er van om model te worden. Helaas had ze niet echt haar uiterlijk mee: Haar haren waren te vergelijken met een ontplofte spinnenragger.

En mijn mijn grootste favoriet was Milou. Ze had vreselijk pluizig haar, een geblokt broekje en een donkerblauw topje. Haar moeder Tessa was een bekende zangeres in het dorp. En dan hadden we de bitch van het hele dorp. Claudia. Ze snauwde iedereen af ze mocht niemand. En dat terwijl ze niet eens een echte Barbie was en ook nog eens haar rechterbeen mistte. Sneu, heel sneu.
Een paar jaar terug heb ik besloten alle Barbies op zolder in een grote doos te zetten. Want ja, kleine meisjes worden groot en het magisch denken en de fantasie raakt beperkt.
Back to reality, and happy birthday to Barbie!