TAFEL 35

"Ehm, mam? Wat doe je?". Met een brede grijns op haar gezicht zocht ze een parkeervak uit op de parkeerplaats. "Mam, wat doen we hier?" zei ik nog eens. "Schat, dit is het CBR!" antwoordde ze. Nou, echt waar: zoiets vreemds had ze nog nooit gezegd. Het CBR? Dit was een zwembad!




Nee. Zenuwachtig was ik niet. Zenuwachtig wérd ik wel, toen mijn moeder ontdekte dat het CBR zich intussen ergens anders bevond dan het zwembad waar we nu doodleuk op de parkeerplaats stonden. Ik was met rijles wel al een aantal keer naar het CBR gereden, maar vanaf hier wist ik echt even niet meer hoe we er moesten komen. Wat ik wel zeker wist, dat dit zwembad in ieder geval geen CBR was.

Of we er op tijd gekomen zijn? Ik herinner me nog dat ik examen heb gedaan, dus waarschijnlijk wel (haha). Ik had medelijden met de vrouw achter de balie. Hoe vaak zou zij wel niet hetzelfde achter elkaar moet zeggen, iedere dag? Zou ze gehersenspoeld zijn? Waarschijnlijk door een theorieboek, het kan niet anders. Ze leek wel een robot. Anyway, ze gaf me een kluissleutel. Nummertje 35. Ik zei tegen mezelf dat als ik zou slagen voor het examen, nummer 35 mijn nieuwe 'lievelingsgetal' zou zijn. 

Ik had intussen mijn plekje gevonden. Tafel 35, net als het nummer van het kluisje. Metaaltechnisch was ik goedgekeurd, in de zin van: geen metaal. Het examen kon beginnen. En er kwam ook weer een einde aan. Sjonge, wat ging het snel. Tijd om te wachten op de uitslag!

Wachten? Kluisje open maken, spullen eruit halen en weer terugkomen! Niks 'wachten'. Nou ja, daar zat ik dus weer. Tafel 35. Nummer 35. Alles 35. Alles draaide om 35. Als 35 maar geslaagd was, dacht ik. De spanning steeg. Ik ging bijna een partijtje zitten grinniken daar in m'n eentje, van de zenuwen. Daar kwam de gekortwiekte, blonde vrouw aan met de mapjes in haar handen. Hoopvolle gezichten keken haar aan."Tafel 1 is gezakt, helaas. Tafel 2 is gezakt, helaas. Tafel 3 is gezakt, helaas. Tafel 4 is gezakt, helaas. Tafel 5 is gezakt, helaas." galmde het door de zaal. Wat een drama, dacht ik. Zoveel mensen die gezakt zijn. Tafel voor tafel ging voorbij. Ik keek naar de mevrouw toen ze bij mijn tafeltje stopte. "Tafel 35, gefeliciteerd,  je bent geslaagd!" Ik had willen springen van blijdschap! Ik kon d'r wel omhelzen! Dankzij haar was nu niet nummer 5, maar 35 mijn lievelingsgetal!