Ondanks de frisheid van het najaar was de zon deze week onze BFF. Beseffen jullie dat we al een week met 'het zonnetje' leven?! Daarbij komt dan ook nog eens de mooie verschijning van de bloedmaan vorige week, de bomen die hun laatste zomerkleuren in herfstkleuren veranderen en de strakblauwe hemel die ons terug doen denken aan de zomerse dagen. Hoi oktober, wat leuk dat je er weer bent!
Toen het zonnetje vorige week om de hoek kwam kijken, vloog de titel 'Een kusje uit de natuur' door mijn hoofd. Ik wist niet zo goed waar ik over moest gaan schrijven, dus liet het maar even rusten. Rustig fietste ik door, met mijn jas open, toen er ineens iets uit de boom in mijn jas vloog. Omdat het toch wel een soort van herfst is, verwachtte ik dat het een bruinig boomblaadje was en vervolgde mijn driekwartierlange weg naar huis.
De titel 'een kusje uit de natuur' werd wel heel erg letterlijk toen - en ik wist toen ook meteen waar ik over wilde gaan schrijven - ik onder een boom fietste en een slijmerig bungelend baby rupsje op mijn lip belande. BLEGH.
Toen ik thuis kwam en mijn jas uittrok was ik heel erg blij dat ik de driekwartierlange weg naar huis had overleefd. Het zogenaamde blaadje - wat we eigenlijk ook wel 'wesp' kunnen noemen - vloog uit mijn jas terug de natuur in. Dát is nog eens een kusje uit de natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten